Eimreiðin - 01.09.1971, Blaðsíða 37

meistarinn
101
„Takk,“ sagði hinn og hvarf fyr-
ir hornið.
„Mér virtist ég þekkja mann-
inn,“ sagði gömnl kona. Hún stóð
álút eins og hún væri að kraka með
höndunum ull oní meis og gjóaði
augunum upp og til hliðanna.
„Haltu kjafti,“ sagði náttúru-
mikli maðurinn og sparkaði í hana.
„Förum að honum, sækjum að
honum. „Brennum hann inni,“
sagði hann svo.
„Lítil karlmennska væri það,“
sagði gamall maður. „Horskir eru
hérskir menn og engir Flosar.“
„Alltaf fellur mér betur Lax-
dæla en Njála,“ sagði snússmaður-
inn.
„Við verðum að hafa hendur á
manninum áður en hann fremur
eitthvert illvirki," sagði maðurinn
sem tekið hafði að sér að vera á
utkikk. „Hann er farinn að hrækja
á fiskinn."
Fólkinu varð orðfall 'en náði því
UPP aftur með sameiginlegu átaki
og spurt var með seimingi: „Er
hann að hrækja á fiskinn?"
„Já,“ sagði maðurinn, „áðan þeg-
ar ég ætlaði að kíkja fyrir hornið
skaut hann að mér logandi elds-
spýtum með því að klemma þær
milli fingursins og strokflatarins
a stokknum og nú er hann farinn
að hrækja á fiskinn." Maðurinn
Var hálfkjökrandi.
>,Við svo búið má ekki standa
lengur,“ sagði maðurinn sem verið
hafði í Vesturh'eimi. Hann spark-
aði í plastbrúsa, beiglaðan og skít-
ugan með stóru gati neðanvið stút-
inn, sem lá í moldinni við fætur
hans. Svo kvað hann uppúr: „Þetta
verður að athugast."
Logandi eldsspýta kom fljúg-
andi fyrir skúrhornið. Fólkið kippt-
ist við og sköllótta kerlingin sagði
ósjálfrátt: „Málið er í athugun.“
„Hér verður eitthvað að aðhaf-
ast,“ sagði gamall maður. Hann var
auðkennilegur frá öðrum gömlum
mönnum í hópnum á því að liann
var alveg 'eins og gamall maður
sem stóð við hliðina á honnm. Þeir
hljóta að hafa verið tvíburar. Þeir
voru báðir sorgbitnir á svip og hvor
um sig alveg eins og hinn nema
annar hafði bólu á jreirri kinninni
sem liinn hafði ekki bólu. Annar
tvíburanna sagði: „Gæði vörunn-
ar var óvéfengjanleg þegar ég yfir-
fór staflann." Hinn tvíburinn
bætti við, en þeir hugsuðu og töl-
uðu allt í sam'einingu: „Þessi ófyr-
irsjáanlegi útgjaldaliður verður
ekki greiddur af fyrirtækinu og
verður að ályktast á kostnað kaup-
endanna." Til hvers þessum orðum
var beint var ekki ljóst þar sem
engin var viðstaddur sem skildi
fagmál nema þeir sjálfir, héldu þó
áfram ekki að síður. Mælti tví-
burabróðir: „Hver veit nema þetta
sé tilberi frá Þórði vonda í skreið-
inni?“ Mælti tvíburabróðir: „Ætl-
aður til að koma frystihúsum á
hausinn einu af öðru.“ Mælti tví-
burabróðir: „Og steypa undan sjáv-