Eimreiðin - 01.01.1972, Side 40

EIMREIÐIN
En þrátt fyrir værð augnabliksins stendur tíminn ekki kyrr.
En hvað um það, því liðna verður ekki breytt og allir atburðir
hafa einhverja afleiðingu. Það stöðvar enginn lijól tímans; við
skulum sofa og gleyma eitt andartak. Það er nógu erfitt að sofa
í þessum heimi:
Kondunær og sofðu
því á morgun
þegar sólin Iæðist inn
eins og lögga
• • •
McGough notar hér myndlikingu, á ákaflega nærfærinn og um
leið spaugilegan hátt, til að nálgast sektarkennd vinkonu sinnar.
Sólargeislar morgunsins verða lögregluþjónn sem stendur af-
hrotamanninn að verki og:
og ávítunarorð mömmu þinnar
óma í söng fuglanna
Lokalínurnar eru leikur með orð og um leið undirstrikun
þessa vandræðalega augnabliks, þegar tveir elskendur, sem
þekkja naumast hvort annað, vakna og vita ekki hvernig þau
eiga að liaga sér:
Þá ferðu i auðmjúk undirföt
og ístöðulausa skó
afþakkar kaffi
og hleypur
allaleiðina
heim
Hrafn Gunnlaugsson.