Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1972, Síða 43

Eimreiðin - 01.01.1972, Síða 43
EIMREIÐIN einnig. Þar um réði auðvilað líka, að útvarpið var ríkisstofnun, almannaeign, sem hlaut fyrst og fremst að starfa í þágu almenn- ings. Síðan hefur lilutleysis verið gætt, og það á stundum af nokkurri hörku, svo að kenningin um hlutleysið hefur jafnvel fengið á sig svip helgiathafnar, einkum þegar starfsmenn stofn- unarinnar hafa þurft að verja hendur sínar og starfsheiður. Á upphafsdögum útvarps var mikil rækt lögð við tunguna. Menn eins og Helgi Hjörvar, Jón Eyþórsson og margir fleiri, sem heyrðust oft i útvarpi á fyrstu áratugunum, töluðu lýta- laust mál og vönduðu framburð sinn sem bezt, svo oft var tvö- falda ánægju að hafa af lestri þeirra, hæði af efni og flutningi. Allt, sem þeir snertu þessir menn, varð að bókmenntum í hönd- um þeirra. í þessum hópi má einnig telja þá útvarpsstjórana Vilhjálm Þ. Gíslason og Andrés Björnsson. Raddir þessarar virðulegu fylkingar mótuðu lengi vel þau viðhorf, að ekki væri öllum fært að flytja efni í útvarp. Engum datt i hug að leggja þangað leið sína til að hiksta eða stama, hvað þá að tala þar óundirbúið. Efnið, sem flutt var í útvarp á þessum tíma, var fyrst og fremst fræðandi og laust við alla áreitni í garð manna og hópa. Undantekning var gerð einu sinni á ári eða svo, þegar eldhús- dagsumræður fóru fram á Alþingi, eða þegar frambjóðendum flokka var lileypt að fyrir kosningar, til að rekja slysasögu lið- ins kjörtímabils eða genginnar ævi andstöðuflokksins. Með aukinni almennri umræðu og lengingu dagskrár gerðist efnismeðferð öll miður vandaðri. Ekki er um það að sakast, vegna þess að stofnun eins og útvarpið hlýtur að taka breyt- mgum í samræmi við límann og orðfæri þeirra Jóns og Helga, hreinþvegið af allri synd, liefur orðið að víkja fyrir ýmiss konar tuldri og vangaveltum, óundirbúinnar rökræðu, linerrum og ræskingum, enda mun ætlazt til að útsetning sé sem náttúrleg- ust og jafnvel sérkenni barna komi sem skýrast fyrir eyru hlust- enda. Þessi náttúrustefna útvarpsins hefur verið iðkuð nú um nokkurn tíma. Blöðin, þeir aðrir fjölmiðlar en útvarp, hafa í gegnum árin úaldið þeirri meginstefnu sinni að þjóna inn á við, þó ineð auknu ívafi frétta og söluefnis. Enginn hefur ætlazt til lilut- leysis, eða jafnvægiskúnsta af þeim, hvorki lesendur eða útgef- endur. Við það hefur verið unað, að útvarpið sem fyrr sæi um hinar frómu hugsanir. En eftir því sem dagleg umræða hefur harðnað og skýrari línur hafa dregizt milli brýnna stefnumiða, hefur útvarpið átt í meiri vök að verjast en áður, einkum hvað snertir einstaka þætti, sem lúta forsjá aðila utan fastra starfs- 43
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.