Ægir - 01.04.1947, Blaðsíða 39

Æ G I R
129
ferðir, sem ekki hafa verið reyndar áður
hér við land, og xniða að því, sem hér getur
á undan.
Um jnöi-g undanfarin ár hafa síldveiðar
verið stundaðar með botnvörpu i Norður-
sjónum. Hafa veiðar þessar gefið þar mjög
góða raun og eru nú orðnar mjög stór þátt-
ur í síldveiðunum á þeim slóðum. Sá er þó
munurinn á þeim veiðúm og síldveiðunum
hér við Norðurland á sumrin, að þar er
síldin við botninn og því hægt að nota hina
eiginlegu botnvörjju við þær veiðar, að vísu
nokkuð frábrugðna þeirri vörpu, sem not-
uð er til þorskveiða, en hér er sildin ekki
við botninn, heldur ýmist alveg í yfirborð-
inu, þegar hún veður, eða rétt undir yfir-
borðinu, og því verður að nota annars kon-
ar vörpur við þær veiðar, ef stundaðar
væru hér við land. Um sumarið var gerð
hér tilraun nieð síidarvörpu, sem þannig
átti að vera útbúin, að unnt væri að ná
síldinni, þótt hún væri ekki við botninn,
þ. e. a. s. rétt undir yfirhorðinu. Væri það
að sjálfsögðu mjög þýðingarmikið á þeim
tímum, þegar síldin ekki veður, einhverra
hluta vegna. Var tekið skip á leigu með
veiðarfærum frá Svíþjóð, en þar hafði þessi
veiðiaðferð verið reynd með allgóðum ár-
angri nú undanfarið. Var hér um að ræða
vörpu, sem dregin var milli tveggja báta,
og ætlað var að taka síldina á ýmsu dýpi.
Uað fór þó svo að þessu sinni, að tilraunin
bar ekki árangur, því að ekki var hægt að
telja að neitt veiddist í vörpuna, enda þótt
hún væri dregin fram og aftur um sjóinn,
innan um skip, sem voru á veiðum, og þar
sem síld virtist vera í sjónum undir yfir-
borðinu og jafnvel í yfirhorðinu líka.
Við vesturströnd Bandaríkjanna eru
stundaðar síldveiðar á skipum, sem eru
allmikið frábrugðin þeim skipum, sem hér
hafa mest verið notuð, og veiðiaðferðin,
sem við höfð er á þessum skipum, er einnig
alhnikið frábrugðin þeirri, sem tíðkazt
hefur hér við síldveiðar með herpinót. Að
útliti eru skipin aðallega frábrugðin að því
leyti, að vél og íbúðir skipverja, svo og
stjórnpallur er allt framan í skipinu, lestin
íiftur í og þilfarið, sem unnið er á, allt
fyrir aftan stjórnpall. Fyrir nokkru vakn-
aði áhugi hér á landi fyrir því að fá eitt
slíkt skip til tilraunaveiða hér við land,
m. a. af því, að veiðiaðferð sú, sejn við
liöfð er á þessuni skipum, hefur þann kost
fram yfir herpinótaveiði, að ekki þarf
nema 10—11 menn á skipið á móti 16, 18
eða 20, eins og tíðkast á hinum stærri síld-
veiðiskipum hér við land. Það varð því úr,
að Síldarverksmiðj ur ríkisins og Fiski-
málanefnd ákváðu að festa kaup á slcipi,
sem var í smíðum á Kyrrahafsströnd
Bandaríkjanna og kom það til landsins á
s. I. vetri, og hlaut nafnið „Fanney". Er
skipið 138 rúml. Lrúttó að stærð. Gafst nú
tækifæri á s. 1. sumri til þess að gera
nokkrar tilraunir með þessa nýju aðferð.
Megin munurinn á þessai’i veiðiaðferð og
þeirri, sem mest hefur verið notuð hér við
land, er í fyrsta lagi, að nótin er allmikið
frábrugðin í því, að pokinn, sem á venju-
legum herpinótum er í miðjunni, er á þess-
ari nót i öðrum endanum, og svo hitt, að
nótinni er hér kastað beint af skipinu, en
ekki hafðir nótabátar eins og annai’s tíðk-
ast. Er aðeins lítill prammi, sem er látinn
hafa þann enda nótarinnar, sem kastað er
út fyrst, og liggur hann og bíður á meðan
skipið siglir umhverfis síldartorfuna og
kastar nótinni út af palli, sem er aftan til