Ægir - 01.04.1947, Blaðsíða 60

150
Æ G I R
Tafla XXXV. Beitufrysting (síld og kolkrabbi) árin 1943—1946.
1946 1945 1944 1943
kg líg l'g kg
Sunnlendingafjóiðungur 2 961 700 4 056 800 2 883 700 3 008 650
Vestfirðingafjórðungur 381 100 689 600 851 000 1 171 700
Norðlendingafjórðungur 1 705 200 1 093 500 1 455 600 1 527 300
Austfirðingafjórðungur 226 200 93 200 223 700 ))
Samtals 5 274 200 5 933 100 5 414000 5 707 650
8. Beitufrysting'.
í töflu XXXV er yfirlit yfir frystingu
síldar til beilu á árunum 1943—1947.
Nokkru minna magn var nú fryst af síld
til beitu en verið hafði árið 1945 og raunar
minna en verið hefur um þrjú undanfarin
ár, eða alls 5274 smál. á móti 5933 smál.
14 500 tunnum, en var 11 700 tunnur árið
áður. Af útflutningnum 1946 fóru 11400
tunnur til Frakklands en 2800 tunnur til
Svíþjóðr, og aðeins smávægilegt til annarra
landi. Verðmæti salthrognaútflutningsins
var um 2,7 milljónir króna.
Útflutningur á síld var nú all miklu meiri
en hann var árið 1945, sem var bein afleið-
ing af auknu aflamagni á síldveiðunum.
Saltsíldarútflutningurinn nam alls tæplega
159 þús. tunnur, en var aðeins 115 þús.
tunnur árið áður. Verðmæti saltsíldarinnar
árið 1946 var 27,8 milljónir króna. Þess hef-
ur áður verið getið, að samið var við Rússa
um sölu á allverulegum hluta saltsíldar-
framleiðslunnar, eða allt að 100 þús. tunn-
um, en vegna aflabrestsins var eigi unnt að
uppfylla þá samninga með öllu, og Rússar
fengu því ekki nema rúml. 66 þús. tunnur,
en voru þó með meira magn en nokkur
onnur þóð, en næst kom Svíþjóð með tæp-
lega 66 þús. tunnur. Önnur lönd, svo sem
Bandaríkin, Danmörlt og Finnland, voru
með miklu minna, eða frá 8 lil 9 þús. smál.
hvert. Fryst síld var lítillega útflutt á ár-
inu, aðallega til Færeyja, og var þar um
beitusíld að ræða.
árið 1945, cn það ár var hæst í þessu til-
liti, sem verið hefur. Þrátt fyrir það, að
síldveiðarnar brygðust fyrir Norðurlandi
um sumarið, svo sem raun varð á, varð
beitufrystingin í þeim fjórðungi með mesta
móti, samanborið við það, sem verið hefur
undanfarin ár, enda voru þar af hálfu
beilunefndar gerðar sérstakar ráðstafanir
til þess að frysta sem mest af beitusíld,
með tilliti til þess, að vænta mátti allmikið
aukinnar útgerðar á línu á vetrarvertíö
1947. Hins vegar var allmikið minna fryst
af síld til beitu í Sunnlendingafjórðungi
en verið hafði árið áður, eða aðeins rúm-
lega 2900 smál. á móti rúmlega 4000 smál.
árið 1945, og stafaði það m. a. af því, að
reknetjaafli varð lélegri og endasleppari
en búizt hafði verið við, og náðist því ekki
að frysta eins miliið og þörf hafði verið
talin á. Einnig var það, að frá árinu áður
lágu allmildar beitubirgðir, en beitufryst-
ing hafði þá, svo sem áður segir, verið með
allra mesta móti, og voru frystihúsin því
ekki eins álcöf í að frysta síld fyrir vertíð-
ina 1947 eins og ella hefði orðið. I Vest-
firðingafjórðungi og Austfirðingafjórð-
ungi var eins og vanalega mjög litið um
beitufrystingu, og í Vestfirðingafjórðungi
venju fremur lítð, eða aðeins 381 smál. á
móti tæplega 690 smál. árið áður, og tæp-
lega 1200 smál. árið 1943. Um Austfirð-
ingafjórðung er það að segja, að þar voru
aðeins frystar 226 smál. af síld til beitu,
en þar hefur að jafnaði verið mjög lítiö
um beitufrystingu, þar sem útgerðin í
þeim fjórðungi treystir mest á beituöflun
frá Norðurlandi og jafnvel nokkuð frá