Ægir - 01.08.1949, Side 49

Æ G I R
183
saltfiskframleiðslu í Sunnlendingafjórð-
ungi og var rúml. 40% af fiskinum saltað
þar. í töflu XXIX er yfirlit yfir hvernig
þetta saltfiskmagn skiptist niður á hinar
einstöku veiðistöðvar fjórðungsins á ár-
inu 1948 og til samanburðar á árinu 1947.
Mest var saltfiskframleiðslan í Vest-
mannaeyjum, tæplega 1400 smál., og er
það að sjálfsögðu nokkru minna en árið
áður, en þó allverulega hlutfallslega ineira,
ef miðað er við hversu miklu minni fram-
leiðslan var á árinu. Næst i röðinni kom
Keflavík með nimlega 450 smál., þá Njarð-
vikur með um 370 smál., Hafnarfjörður
með um 330 smál., Reykjavík með um
290 smál. Garður og' Sandgerði samanlagt
með um 390 smál. en aðrar veiðistöðvar með
enn minna, eða undir 200 smál. Gætir þess
mjög í skiptingunni milli veiðistöðva, að
togararnir stunduðu ekki saltfiskveiðar,
þar sem þeir tveir staðir, sem flesta hafa
togarana, þ. e. Hafnarfjörður og Reykja-
vík, eru með tiltölulega lítinn hluta af
saltfiskframleiðslunni í fjórðungnum, en
voru á hinn bóginn árið 1947 með tiltölu-
lega mikinn hluta.
Enn var Austfirðingafjórðungur næstur
á eftir Sunnlendingafjórðungi i röðinni,
hvað saltfiskframleiðslu snertir, og er yfir-
lil yfir framleiðsluna þar í töflu XXXII.
Er það vetrarvertíðin á Hornafirði, sein
gerir það að verkum, hversu mikið saltað
er af fiski í Austfirðingafjórðungi, en þar
er um lítið annað að velja um hagnýtingu
fisksins en að salta, ef ekki er um útflutn-
ing á fiski í ís að ræða. Alls var framleitt
af salttiski í Austfirðingafjórðungi á ár-
inu um 2 261 smál., en á árinu 1947
3 110 smál., svo að nokkuð hefur magnið
minnkað. Mest var að sjálfsögðu saltað á
Hornafirði, eða um 430 smál., en allmikill
hluti þess fisks, sem veiddist á Hornafirði
var fluttur til norðurfjarðanna til söltun-
ar þar, þannig' að raunverulega á Horna-
fjörður miklu meiri liluta af saltfiski í
fjórðungnum en fram kemur í töflunni,
jiar sem t. d. mestur hlutinn af þeim fiski,
sem saltaður var í Neskaupstað, rúml. 400
smál., var frá Hornafirði. Sama gildir
einnig um nokkurn hluta þess fisks, sem
saltaður var á Eskifirði. Allmikil söltun
var einnig í öðrum veiðistöðvum, svo sem
Fáskrúðsfirði rúmlega 325 smál., Stöðvar-
firði rúmlega 300 smál. og Djúpavogi 260
smái. tæplega, en aðrar veiðistöðvar voru
undir 200 smál. og flestar með enn minna.
Var það svo á þessu ári, að í flestum
veiðistöðvunum átti útgerðin ekki annars
úrskostar en að salta fiskinn, þar sem óvíða
var um frystihús að ræða og' útílutningur