Ægir - 01.08.1949, Qupperneq 64

198
Æ G I R
Tafla XXXVI (frh.). Útfluttar sjávarafurðir 1948 og 1947.
1948 1947
Magn, tn. Verðmæti, kr. Magn, tn. Verðmæti, kr.
Hrogn söltuð. Samtals 10 003 1 296 733 16 206 1 933 193
Bandaríkin 36 8 646 25 8 060
Bretland 71 10 188 57 10 235
Danmörk 30 4 112 » »
Finnland » » 787 79 330
Frakkland 3314 430 381 11 128 1 161 424
Sviþjóö 6 493 821 881 4 209 674 144
Tékkóslóvakia 59 21 525 »
Verömæti samtals kr. - 369 768 093 267 069 399
ári gerði það að verkum, að sá samnirigur
varð aldrei uppfylltur, en þrátt fyrir það
nam útflutningurinn til Rússlands á því
ári meiru en til Svíþjóðar. Alls fóru til
Svíþjóðar 59 400 tunnur, en næst kom
Finnland með 20 300 tunnur, Danmörk
með 11 000 tunnur, Bandarikin með rúinl.
10 000 tunnur og lolcs Pólland með rúml.
9 000 tunnur, en flest eru þetta lönd, sem
áður hafa keypt meira og minna af sild
frá íslandi, þótt ekki liafi það verið mikið
eftir styröldina, meðal annars vegna þess,
hversu söltun hefur verið tiltölulega litil,
vegna veiðibrests nú ár eftir ár.
Salthrognaframleiðslan var eins og áður
segir litil sem engin á styrjaldarárunum,
en þegar að styrjöldinni lokinni, þegar
markaðir opnuðust aftur á meginlandi
Evrópu, hófst sú framleiðsla á nýjan leik,
og á árinu 1948 var útflutningur á sóltuð-
um hrognum rúnul. 10 þús. tunnur á móti
16.200 tunnum árið 1947. Tvö lönd hafa
jafnaðarlega verið heztir kaupendur að
þessari vöru, Svíþjóð og Frakkland, þegar
Spánn er frátekinn, en við Spán hafa eng-
in viðskipti verið eftir styrjöldina. Að
jiessu sinni tók Svíþjóð nærri því 6 500
tunnur, en Frakklandi um 3 300 tunnur.
Til annarra landa var ekki flutt neitt sem
teljandi væri.
Sérstaklega verður þó að telja þýðingar-
mikið, að tekizt hefur að selja síld til Pól-
iands á nýjan leik, en það land var fyrir
styrjöldina allstór kaupandi að íslenzkri
saltsíld. Finnland er nú orðinn þýðingar-
mikill markaður, sem unnizt liefur nú eftir
styrjöldina, en áður keyptu Finnar yfirleitt
ekki saltsíld frá íslandi.
9. Beitufrysting.
Á árinu 1947 varð óvenjulítið fryst af
heilu norðanlands, vegna j>ess hversu síld-
veiðarnar brugðust og einnig var venjú
fremur lítið um heitusíldarfrystingu í
Faxaflóa um sumarið og haustið, vegna
Jjess hversu reknetjaveiði var jiar mjög
stopul á þeim tíma, en beitufrysting hefur
j)á vanalega farið mest fram þar. Útlitið
var því mjög slæmt um haustið, jiegar
venjulega er lokið beitusildarfryslingu
fyrir vetrarvertíðina, en þá kom vetrar-
síldveiðin í Hvalfirði í nóvember og l>ar
eftir og náðist j)á öli sú beitusild, sem þörf
var á fyrir vetrarvertiðina 1948. Um sum-
arið og fram á haustið 1948 var litið um
beitufrystingu bæði norðanlands og surin-
an og var það hvort tveggja, að veiðibrest-
ur var um sumarið við Norðurland en
einnig hitt, að menn Voru ragir við að
frysta síld bæði þar nörður frá og eins við
Faxaflóa, j>ar sem reknetjaveiði var venju