Ægir - 01.07.1979, Side 29

lngum á sókn. Getur þetta stafað af mæliskekkjum
a Veiði einstakra árganga eða þá að samband sóknar
°8 veiði sé óreglulegt.
^essi óvissa torveldar mat á fiskveiðistuðlum
^ðasta árs frá gildum fyrri ára með hliðsjón af
Pekktum breytingum á sókn. Hún veldur einnig
skekkju í mati á stærð einstakra árganga, einkum
v'ð lok síðasta árs í aflatöflunni.
Öendanlegur fjöldi setta af fiskveiðidánarstuðl-
Urn samrýmist fullkomlega sérhverri mældri afla-
lu. i V.P.-reikningum er valin ein slík lausn
með hliðsjón af því sem vitað er um breytingar
^ sókn eftir árum og aldri fisks. í tölfræðilegri
^ -greiningu er sett fram fall sem táknar lík-
egasta fiskveiðidánarstuðul miðað við sókn fyrir
Vem aldur og öll ár sem unnið er með í töflunni.
1 °kkuð má ráða um lögun þessa falls af því sem
Vltað er um sókn. T.d. er algengt að reikna
með að dánarlíkur fisks vegna veiði fari vaxandi
UPP að vissum aldri og séu síðan stöðugar.
ekking á stærð flota, veiðarfærum og fiskveiði-
Ssögu fela í sér talsverða vitneskju um hvernig
anarlíkurnar breytast með tíma. En jafnvel þó að
™a.væti allt fullkomlega þekkt væri ekki hægt
, /eikna nákvæmlega út líkurnar á því að fiskur
a akveðnum aldri veiddist innan árs. Fallið hefur
Vl einn eða fleiri óþekkta parametra.
við Samræmi V1® venjur í V.P.-greiningu metum
1 fiskveiðidánarstuðla elsta fisks í hverjum ár-
fe n®' me® líklegasta gildi miðað við sókn. Að þeim
gnum er hægt að reikna alla aðra fiskveiði-
fall arstuðia töflunnar. Við veljum nú parametra
hinSmS ^anm8 að samræmi þess, aflamælinga og
na feiknuðu fiskveiðidánarstuðla verði sem best
dán^Um ^a um ie1^ vaiið Það sett fiskveiði-
bes arstuðfa sem samrýmist mælingunum og fellur
, að því sem vitað er um dánarlíkur með hlið-
sJ°n af
lngar
er til
sókn. Með þessu móti nýtast allar upplýs-
ntælingunum til að velja lausnina. Ef vitað
að mælingar á veiði árganga séu misná-
fásT^1^ma iata Þær ve8a misÞungt1 matinu. Þarna
o einnig upplýsingar um nákvæmni, hliðstæðar
þ ilnulegri aðfallsgreiningu.
að e»ta er eiíici aðferð sem hægt er að beita þannig
afla ClnS ^Ur^ a® *esa 'nn ’ f°rrit mælingar á
stof siðan skili það mati á veiðistuðlum og
le nstaerð- Það þarf að búa til sérstakt fall lík-
Þá h v Stuðia fyfif hverja fisktegund í samræmi við
t£eka• Sem ^rrr figSur um sókn, og nýta til-
hvp ■ Vltneskju um nákvæmni mælinga á afla af
erjUm árgangi.
FISKVERÐ
Tilkynning nr. 9/1979.
Spærlingur
Yfirnefnd Verðlagsráðs sjávarútvegsins hefur
ákveðið eftirfarandi lágmarksverð á spærlingi til
bræðslu frá byrjun vertíðar til 31. júlí 1979:
Hvert kg ....... kr. 9,50
Verðið er miðað við 3% fituinnihald og 19%
fitufrítt þurrefni. Verðið breytist um kr. 1,05 til
hækkunar fyrir hvert 1%, sem fituinnihald hækkar
frá viðmiðun og hlutfallslega fyrir hvert 0,1.
Verðið breytist um kr. 1,05 til hækkunar eða
lækkunar fyrir hvert 1%, sem þurrefnismagn
breytist frá viðmiðun og hlutfallslega fyrir hvert
0,1%.
Fituinnihald og fitufrítt þurrefnismagn hvers
spærlingsfarms skal ákveðið af Rannsóknastofnun
fiskiðnaðarins eftir sýnum, sem tekin skulu sam-
eiginlega af fulltrúa veiðiskips og fulltrúa verk-
smiðju eftir nánari fyrirmælum Rannsóknastofn-
unar fiskiðnaðarins.
Verðið er miðað við að seljendur skili spærlingi
á flutningstæki við hlið veiðiskips eða í lönd-
unartæki verksmiðju. Ekki er heimilt að nota aðra
dælu en þurrdælu eða blanda vatni eða sjó í
hráefni við löndun.
Verðið er uppsegjanlegt frá og með 7. maí og
síðar með viku fyrirvara.
Reykjavík, 5. apríl 1979.
Verðlagsráð sjávarútvegsins.
Tilkvnning nr. 10/1979
Humar
Verðlagsráð sjávarútvegsins hefur ákveðið eftir-
farandi lágmarksverð á ferskum og slitnum humri
á humarvertíð 1979.
1. fl., óbrotinn humarhali, 25 gr og
yfir, hvert kg ....................kr. 2.500.00
2. fl., óbrotinn humarhali, 10 gr að 25
gr og brotinn humarhali 10 gr og
yfir, hvert kg ....................kr. 1.200.00
3. fl., humarhali, 6 gr að 10 gr hvert kg kr. 500,00
Verðflokkun byggist á gæðaflokkun Framleiðslu-
eftirlits sjávarafurða.
Verðið er miðað við, að seljandi afhendi humar-
inn á flutningstæki við hlið veiðiskips.
Reykjavík, 15. maí 1979.
Verðlagsráð sjávarútvegsins.
ÆGIR — 409