Ægir - 01.02.1980, Qupperneq 11

^alldór Hermannsson:
Upphaf og þróun
^aekjuveiða og -vinnslu
® íslandi
ins ^nn ^ ^ • febrúar árið 1937 birtist áforsíðu blaös-
■ kutuls á ísafirði grein sem ber fyrirsögninga
o ,æ'c-iuverksmiðjan,“ °g hefst hún með þessum
^ Urn' nKvikindi það sem kallað hefur verið
j1é^nP5^amP'’ en nn er yfirleitt nefnt rækja, þótti
ób^ f Ur U ^rekar ómerkilegt, ósjálegt og heldur
ga&r h horskurinn hafði það til að gefa svo mikinn
hin 01 *carnPaiamPatorfunurn- að hann sinnti ekki
ka ^ *-Íu^en8asta agni- Og svona hagaði hann sér
UrS^e v*hum saman. Fengist svo dráttur og drátt-
Oo'i- Var hann úttroðinn af þessu rauða kvikindi,
ske °®nu margir bátasjómenn hér á fjörðunum fæð á
surtf1111113— enn hyggur Skutull að hún gjaldi hjá
o, Urn gamalla væringja.“ Svo segir ennfremur í
n , ’• "hað var svo fyrir nokkrum árum að Sveinn
hef Ur ^vemsson hér í bæ, maður sem við margt
fékk1 ^en®*st’ f°r a^ leggja rækt við þetta kvikindi—
tj| Ser taeki til að veiða það og reyndi að fá fólk
hel^ 'e®^a ser Þa^ til munns. Hvorttveggja gekk
Sa iA,r *^a’ var^ Sveinn að hætta veiðiskapnum.
hyf margur: einstakur er Sveinn.“ Svo
á saU U híorðmennirnir Símon Olsen og G.O. Syre
frn ljns*conar veiði árið 1935, en í Noregi hafa menn
angan aldur gert sér fé úr humri og rækjum.
Veiðin gekk vel hjá þeim félögum, og svo var á síð-
astliðnu vori stofnuð hér verksmiðja til niðursuðu
á rækjum og er ísafjarðarbær eigandinn. Ætla má,
þá er önnur lönd hafa með fullu áttað sig á hinni
ágætu vöru sem ísfirzku rækjurnar eru, þá verði
þau mun betri og hagkvæmari markaður en Dan-
mörk. Hafa reynslusendingar fengið hina beztu
dóma.“ Afurðirnar voru aðallega seldar til Dan-
merkur, en þar var sala samt nokkuð óhagstæð
vegna tolla og innflutnings- og gjaldeyrishindrana.
Þann 4. des. sama ár, þ.e. 1937, er enn forsíðu-
grein í Skutli þar sem stendur í fyrirsögn: „Um
rækjuveiðarnar þarf ekki að óttast.“ „Árni Frið-
riksson fiskifræðingur hefur verið hér nokkra und-
anfarna daga að ósk Rækjuverksmiðjustjórnar til
þess að rannsaka ýmislegt í sambandi við rækjurnar
og lifnaðarháttu þeirra. Áður en Árni Friðriksson
fór, hitti ritstjóri Skutuls hann að máli og þar sem
almenningur óttast það mjög að rækjurnar séu að
eyðast vegna þeirrar veiði, sem nú hefur verið stund-
uð aðeins um tveggja ára skeið, spurðum vér hann
fyrst af öllu þessarar spurningar: „Eru rækjumiðin
okkar að eyðast?“ „Nei, það held ég ekki, af því
að mér finnst það ekki líklegt að firðirnir sem rækjur
ÆGIR — 67