Tímarit lögfræðinga - 01.10.1954, Side 45

hvernig á skuldunum stæði, þar sem hér væri um við-
skiptabréf að ræða.
Fram kom í málinu, að hér var raunverulega um spila-
skuldir að ræða, og hafði G. keypt skuldaviðurkenningarn-
ar á verði, er var óverulegur hluti nafnverðs þeirra. Talið
var, að þegar virt væri útlit skjala þessara og efni, þá
væri engin ástæða til að telja reglur viðskiptabréfa gilda
um plögg þessi og mætti því H. hafa uppi gagnvart G. allar
þær varnir, sem hann hefði getað haft uppi gagnvart upp-
haflega eiganda þeirra. Var H. því sýknaður af fjárheimtu
þessari.
(Dómur B.Þ.R. 29/4 1953.)
Réttur til firmanafns.
1 maímánuði 1947 hóf A. fisksölu hér í bænum, að fengn-
um tilskildum leyfum. Kallaði hann verzlun sína H., en
ekki skrásetti hann nafnið í firmaskrá Reykjavíkur. Á
árinu 1949 fékk A. síma í verzlun sína og var síminn skráð-
ur undir nafninu H. Þá auglýsti A. vörur sínar í dagblöð-
unum undir nafni H.
1 nóvembermánuði 1950 tilkynnti S. til firmaskrár
Reykjavíkur, að hann ræki hér í bænum fiskverzlun und-
ir firmanafninu, Fiskbúðin H. Var nafn þetta skrásett í
sama mánuði og auglýst á venjulegan hátt.
S. taldi, að með skrásetningunni hefði hann öðlazt einka-
rétt til nafnsins H. og höfðaði því mál á hendur A. og
lcrafðist þess, að honum yrði dæmt skylt að leggja niður
notkun nafnsins H.
A. taldi sig hafa fullan rétt til nafns þessa, þar sem
hann hefði hafið fyrr notkun þess og krafðist þess, að S.
yrði skyldaður til að láta afmá heitið úr firmaskránni.
Um þetta ákvæði finnast engin ákvæði í gildandi lögum,
en við úrlausn þess var talið, að líta bæri til ákvæða 3. mgr.
11. gr. laga nr. 43 frá 1903 um vörumerki og 2. mgr. 11.
gr. frumvarps til laga um firmu, skráningu þeirra og
prókúruumboð, sem lagt var fyrir Alþingi á árinu 1951.
171