Tímarit lögfræðinga - 01.08.1983, Blaðsíða 45

við setningu laga og réttar. Hrollaugur fór til Islands að ráði Haralds
konungs og naut hylli hans (I, 192-193). Sumum kann því að detta í
hug, að konungur hafi vænst stuðnings frá honum við erindi Una Svav-
arssonar. Þó ætla megi, að hann hafi ekki lagt stein í götu Una þegar
hann hrökklaðist frá Austurlandi vestur á bóginn, skortir efni til þess
að gruna Hrollaug um græsku.
Að lokum má benda á það, að samskipti og samráð voru sæmilega
auðveld manna á milli á Austurlandi. Þar var að vísu oft og einatt yfir
fjöll og heiðar að sækja. Hinsvegar voru fjarlægðir miklu lengri, ef um
var að ræða samráð við menn úr öðrum landshlutum. Könnunarferðir
Gríms geitskörs kunna að hafa bætt þar nokkuð úr.
Samkvæmt framansögðu eru miklar líkur fyrir því, að Austfirðingar
hafi verið aðalhvatamenn að sendiför Ulfljóts, þó að ganga megi að því
vísu, að hann hafi rætt og ráðgast við þá menn, sem hann þekkti í öðr-
um landshlutum og unnt var að ná sambandi við.
Úlfljótur hefur sennilega tekið sér far með skipi frá Austfjörðum til
Noregs. Austfirðinga skorti ekki skipakost. Sem dæmi má nefna, að
bræðurnir Brynjólfur gamli, Ævar inn gamli og Herjólfur fóru allir til
íslands á sínu skipi hver þeirra. (I, 180).
V.
Hvað sem annars má segja um framanritaðar bollaleggingar, um til-
drög að ferð Úlfljóts til Noregs, má telja víst, að hann hefði ekki farið
til þess að semja lög fyrir allt landið, án þess að hafa gengið úr skugga
um, að einhver vilji til slíkrar lagasetningar væri hjá mönnum víða um
land. Einhvers konar athugun hefur því farið fram um land allt áður
en Úlfljótur afréð för sína.
Áður er minnst á Þorstein Ingólfsson, Helga magra og Hrafna-Flóka,
sem allir voru skyldir eða tengdir Úlfljóti. Frá þessum rpönnum gat hon-
um borist vitneskja um hug manna á þeirra slóðum til löggjafar fyrir
landið allt.
Fræðimenn hafa talið, að erindi Gríms geitskörs, sem sagt er, að hafi
kannað landið allt að ráði Úlfljóts, hafi ekki eingöngu verið að finna
hagkvæman stað fyrir löggjafarþingið, heldur jafnvel miklu fremur að
kanna málefnið, þ.e. lagasetningu um Alþingi. Um þetta segir E. A. m.
a.: „En aðalerindi hans mun ekki hafa verið þingstaðarvalið, heldur
hitt, að kynna mönnum tillögur Úlfljóts, ræða þær við þá og vinna
menn til fylgis við þær. Það var rík nauðsyn að tryggja það nokkurn
veginn áður, að höfðingjar landsins vildu stofna til allsherjarríkis á
landinu og samþykkja þær uppástungur, er þeir Úlfljótur höfðu komið
39