Tímarit lögfræðinga - 01.12.1984, Blaðsíða 46

ættleiddur væri. Dómsmálaráðherra hefði því ekki farið út fyrir vald-
svið sitt við veitingu ættleiðingarleyfisins. Dæmdi héraðsdómari því
D og G sýknu af kröfum NSH.
4. Niðurstaða Hæstaréttar. Hæstiréttur klofnaði í afstöðu sinni til
þessa máls. Minni hlutinn (tveir dómarar) taldi, að NSH hefði fengið
tækifæri til þess að tala máli sínu gagnvart því stjórnvaldi, er veitti
leyfið, áður en það var veitt. Með þeirri athugasemd bæri að staðfesta
héraðsdóminn með skírskotun til forsendna hans.
Meiri hluti Hæstaréttar komst að annarri niðurstöðu. 1 atkvæði
meiri hlutans sagði, að skýra yrði 11. gr. áðurgreinds Norðurlanda-
samnings, sem hefði lagagildi hér á landi, svo, að íslensk stjórnvöld
mættu ekki veita ættleiðingarleyfi, sem íslenskur ríkisborgari sækti
um, ef hann væri búsettur í öðru ríki á Norðurlöndum. Yrði því úr
því að skera, hvort G hafi átt heimilisfesti á Islandi eða í Svíþjóð,
þegar hann sótti um ættleiðingarleyfið. Fyrst er í atkvæði meiri hlut-
ans getið flutningstilkynningarinnar frá 12. ágúst 1975 samkvæmt
hinu samnorræna flutningsvottorði. Engin skjöl hafi verið lögð fram
um það í málinu, að fjölskyldan hafi eftir þetta aðhafst neitt til þess
að telja lögheimili sitt hér á landi, sbr. 10. gr. laga nr. 35/1960. Yrði
því ekki á því lagaákvæði byggt. Þá sagði, að hver svo sem verið hefði
lagagrundvöllur þeirrar skjalagerðar, er varðaði flutning G og fjöl-
skyldu hans til Svíþjóðar, væri ljóst, að G hefði flutt lögheimili sitt
til Svíþjóðar 1975 og hafi opinber skráning verið í samræmi við það.
Flutningur konu hans til íslands 1977 hafi ekki breytt lögheimili hans
í Svíþjóð, sbr. 7. gr. laga nr. 85/1960. Samkvæmt þessu hafi G borið
að sækja um ættleiðingarleyfið í Svíþjóð og íslenskt stjórnvald hafi
að hérlandslögum ekki mátt veita leyfið. Bæri því að fella leyfið úr
gildi.
III. HUGLEIÐINGAR UM NIÐURSTÖÐU MÁLSINS.
Mér virðist sem tvennt hafi aðallega ráðið niðurstöðu meiri hluta
Hæstaréttar við ákvörðun á því, hvar G átti heimilisfesti. Fyrra atrið-
ið er það, að G hafði samkvæmt hinu samnorræna flutningsvottorði
tilkynnt flutning á lögheimili sínu frá Islandi til Lundar í Svíþjóð og
eftir þessa flutningstilkynningu, sem dág'sett var 12. ágúst 1975, ekk-
ert gert til þess að telja lögheimili sitt hér á landi eftir 10. gr. laga nr.
35/1960. Síðara atriðið virðist mér vera það, að opinberri skráningu
hafi verið hagað í samræmi við flutningstilkynningarnar. Svipar þess-
220