Tímarit lögfræðinga - 01.12.1994, Blaðsíða 44

þá átt að þeir sem vildu höfða mál gætu komið fyrir dómara eða sáttanefnd og
lýst kröfu sinni e.t.v. án skriflegrar stefnu og síðan yrði leyst úr málinu án mik-
ils kostnaðar. Friðgeir fjallaði einnig um skipulagt nám lögfræðinga við dóm-
stóla, þ.e. starfsþjálfun dómarafulltrúa. Loks fjallaði hann um endurmenntun
dómara sem skipta um málaflokka innan dómstóls. Hann taldi að varla væri
mögulegt að hver dómstóll geti séð um endurmenntun dómara.
Þorsteinn A. Jónsson skiifstofustjóri og Valtýr Sigurðsson héraðsdómari lýstu
skoðun sinni á þörfinni fyrir endurmenntun dómara.
1.4 Staða dómarafulltrúa í dómskerfinu
Arnfríður Einarsdóttir dómarafulltrúi tók til máls og taldi réttindi dómarafull-
trúa og launakjör í engu samræmi við starfsskyldur og starfsábyrgð. Ingveldur
Einarsdóttir dómarafulltrúi tók undir með Amfríði að launakjör dómarafulltrúa
væru ekki í samræmi við starfsábyrgð.
Ingibjörg Benediktsdóttir settur hæstaréttardómari lýsti þeirri skoðun sinni að
mál þau sem dómarafulltrúar fæm með væru rnörg hver erfið, jafnt réttarfars-
lega sem efnislega, og taldi dómarafulltrúa fá mjög góða reynslu í störfum
sínum.
Eiríkur Tómasson hæstaréttarlögmaður taldi að staða dómarafulltrúa í dóms-
kerfinu stæðist vart 6. gr. Mannréttindasáttmála Evrópu. Hann taldi rétt að
fjölga dómurum tímabundið til að leysa vandamálið varðandi dómarafulltrúana
en vinna síðan að fækkun þeirra smám saman.
Þorsteinn A. Jónsson skrifstofustjóri taldi dómstólana, sérstaklega utan
Reykjavíkur og Reykjaness, illa í stakk búna til að mæta tímabundnum sveifl-
um í verkefnum. Réttara væri að hafa einn héraðsdómstól með mörg útibú.
Þannig væri auðveldara að færa dómara til eftir því sem verkefnin gæfu tilefni
til.
Olafur Walter Stefánsson skrifstofustjóri, Kristján Torfason dómstjóri og Sig-
urður T. Magnússon settur héraðsdómari fjölluðu einnig um stöðu dómarafulltrúa.
Friðgeir Björnsson dómstjóri taldi hæpið að dómarafulltrúakerfið stæðist
mannréttindasáttmálann. Hann taldi réttarstöðu dómarafulltrúa verri eftir
aðskilnaðinn. Augljóst hefði verið við aðskilnaðinn að gert hefði verið ráð fyrir
því að dómarafulltrúar hefðu áfram dómstörf með höndum. Friðgeir kvað
óheppilegt að þurfa nú að taka á þessu máli, betra hefði verið að gera það strax
við aðskilnaðinn sem hvort eð var hafi leitt til röskunar á stöðu og högum
margra. Taka þyrfti til skoðunar stöðu þessara starfsmanna. Eðlilegt væri að
gera þá að dómurum en gallinn væri sá að dómarar væru þá e.t.v. orðnir of
margir. Sagði Friðgeir meðalstarfsaldur dómarafulltrúa hærri nú en meðal-
starfsaldur þeirra sem skipaðir hefðu verið dómarar síðastliðin 10-20 ár hefði
verið við skipun. Hann taldi að vinna yrði markvisst að lausn þessara mála.
Friðgeir taldi afar óheppilegt að aðeins einn dómstóll yrði á héraðsdómstigi.
Ólöf Pétursdóttir dómstjóri tók til máls. Hún taldi að leggja ætti niður stöður
dómarafulltrúa. Hún taldi þá niðurstöðu, að dómarafulltrúar ættu ekki að dæma
268