Tímarit lögfræðinga - 01.05.1998, Blaðsíða 32

réttaráhrif skulu einnig gilda um kröfur á greiðslur í evró eða í greiðslumiðli
aðildarríkisins samkvæmt hinu fastsetta reiknigengi, ef það á við.
Innan samninga geta aðilar yfirleitt samið um hvaða landsréttur skuli gilda
um samninginn. Ef aðilar hafa ekki samið um þetta getur það ráðist af því hvaða
landi samningurinn tengist aðallega. Við slíkt mat kemur til álita að leggja
áherslu á ýmis atriði: samningsstaðurinn getur skipt máli við þetta mat (lex loci
contractus); löggjöf í búseturíki skuldara getur haft áhrif (lex debitoris);
einnig kann að vera rétt að leggja áherslu á löggjöfina á þeim stað sem efna á
samninginn (lex loci solutionis); og hafi verið samið um varnarþing getur það
auðveldlega leitt til þess að löggjöf þar sem samið hefur verið um varnarþing
samkvæmt samningnum verði notuð (lex fori). Þegar um er að ræða kröfur um
peningaskuld þá mun val aðila á þeirri mynt sem samningurinn kveður á um
verða sérstaklega þýðingarmikið atriði þegar meta á tengslin samkvæmt fram-
ansögðu. Hvar takmörkin liggja í samningsfrelsi aðila að þessu leyti ræðst að
meginstefnu til af því hvernig lögum um lagaskil á sviði samningaréttar er
háttað í hverju ríki og í sumum tilvikum að nokkru af alþjóðlegum samningum.
En óháð því hvaða landsréttur er látinn gilda um einstaka samninga er til og
viðurkennd sem almenn meginregla í lagaskilarétti að reiknieiningu í samn-
ingum í lagalegum skilningi verður að skilgreina á grundvelli Iex monetae.54
13. RÍKI UTAN VIÐ EVRÓ-SVÆÐIÐ
Innan Evrópusambandsins er þess að vænta að tvenns konar aðildarríki
verði utan evró-svæðisins: þau ríki sem ekki uppfylla skilyrði til þess að fá
afnumda undanþágu sína frá því að gerast aðilar að evró-svæðinu, og þau
aðildarríki sem hafa samið um sérstaka tilhögun á myntsamstarfinu. Á þessu
stigi er vart ástæða til þess að greina á milli þessara tveggja hópa með tilliti til
þeirra lagalegu álitaefna sem kunna að koma til ef, og þegar, þessi aðildarríki
ákveða að gerast aðilar að evró-svæðinu. Ætla má að meðferð á eigin gjaldmiðli
þessara ríkja gagnvart evró geti fylgt þeirri meginlínu sem kveðið er á um í
reglugerðunum. Ráð Evrópusambandsins mun taka formlega ákvörðun svo og
aðrar ákvarðanir sem kunna að vera nauðsynlegar til þess að unnt verði að taka
með skjótum hætti upp evró sem gjaldmiðil í viðkomandi aðildarríki, sbr. fjórðu
forsendu í reglugerðardrögunum.
54 „In a contract which is subject to English law and which stipulates for the payment of a sum of
foreign money, the law regulating that money „becomes for this purpose a part of the „proper law“
of the contract". „It is for this reason that the definition of what the stipulated unit of account means
is referred to the lex monetae by a universally followed rule of the conflict of laws“, sbr. F. A.
Mann: „The Legal Aspect of Money", bls. 538, 5. útg., London 1992.
116