Tímarit lögfræðinga - 01.05.1998, Blaðsíða 33

Reglugerðin gildir fyrir öll aðildarríki Evrópusambandsins en aftur á móti
takmarkast ákvæði reglugerðardraganna við þátttökuríki í myntbandalaginu,
þ.e. aðildarríki að evró-svæðinu.55
Þó að ríki sem stendur utan við Evrópusambandið beri ekki að fara eftir
þeim reglum sem hafa verið nefndar hér að ofan er ljóst að breytingin í evró
mun hafa áhrif þar. Þessi áhrif munu verða mest hjá ríkjum sem eiga mikil
viðskipti við riki sem eru innan evró-svæðisins. Áhrifin munu fyrst og fremst
verða af efnahagslegum og pólitískum toga, en einnig má reikna með að
réttarreglur verði fyrir áhrifum. í áttundu forsendu reglugerðarinnar er bent á að
þegar skipt verður yfir í evró mun verða breyting á peningarétti í þeim aðildar-
ríkjum sem þátt taka og viðurkenning á peningarétti sérhvers ríkis er almenn
meginregla. Með hliðsjón af því og fyrst að reglan um gildi samninga er stað-
fest með berum orðum í Evrópuréttinum þá verður samkvæmt skilningi ráðsins
að viðurkenna meginregluna um gildi samninga, svo og annarra löggerninga í
réttarkerfum þriðju ríkja.56 Búast má við því að fjármálamiðstöðvar utan
Evrópusambandsins kunni að hafa hagsmuni af því að staðfesta regluna um
gildi samninga með því að setja lög um þá samninga sem myntbreytingin kann
að hafa áhrif á. Sem dæmi um þetta má nefna að New York fylki hefur ákveðið
að setja í sérstök fylkislög þær meginreglur sem er að finna í reglugerðar-
drögunum.57
14. NORSKT SJÓNARHORN
Noregur getur verið nærtækt dæmi um land sem verður fyrir áhrifum af evrói
án þess að lúta formlega þeim reglum sem gilda um evró-myntina. Samkvæmt
norskum rétti þá verður litið á evró sem erlendan gjaldeyri. Hins vegar er líklegt
að Noregur verði á meðal þeirra ríkja þar sem evró mun hafa mun stærra
55 Fyrir Stóra-Bretland og Danmörku gilda sérreglur skv. bókunum nr. 11 og nr. 12 við Maastricht-
samninginn. Danmörk kemur til með að taka þátt í þriðja áfanganum með undanþágu. Stóra-
Bretland hefur hins vegar tilkynnt ráðinu að það muni ekki taka þátt í þriðja áfanganum frá 1.
janúar 1999. í bókun nr. 11 við Maastricht-samninginn kemur skýrt fram að 109. gr. L (4) í Rs.
(123. gr. (4) Rs.) skuli ekki gilda um Stóra-Bretland undir þeim kringumstæðum. Reglugerðar-
drögin taka fyrst og fremst til þeirra aðildarríkja sem eiga aðild að evró-svæðinu, en ekki skiptir
minna máli að ákvæði reglugerðarinnar um gildi samninga, umreikning á gengi og hvernig eigi að
námunda brotin, o.fl., skuli einnig gilda á Stóra-Bretlandi fyrst lagastoð hennar er gefin með
tilvfsun til 235. gr. Rs. (sbr. 308. gr. Rs.) Vegna stöðu London sem alþjóðlegrar fjármálamiðstöðvar
hefur verið talið mikilvægt að slík ákvæði hafi ótvfrætt gildi þar.
56 Því er m.a. þannig lýst í þessari forsendu að: „should lead to the recognition ... in the juris-
diction of third countries", sbr. að öðru leyti þjóðarétt og neðanmálsgr. nr. 54.
57 Ég hef fengið upplýsingar um að á Islandi voru samþykkt á Alþingi 27. apríl 1998 lög nr.
39/1998, um áframhaldandi gildi samninga með tilkomu evrósins. í Japan og Sviss er ekki ráðgert
að setja sérstök lög sem eiga að tryggja gildi samninga sem lúta japönskum eða svissneskum rétti,
sbr. Andreas Sand og Anders Svor: „Euro-innfpringen - konverteringsscenariet og rettslige
konsekvenser for finansiell formue i EU-valuter“, bls. 515. í Noregi mun sömuleiðis ekki ráðgert
að setja sérstök lög um þetta efni.
117