Tímarit lögfræðinga - 01.10.1998, Page 32

Varanleg örorka að meðaltali árið 1995 10.98%
Varanleg örorka að meðaltali árið 1996 10.51%
Eins og rakið var hér að framan var meðaltalið í Danmörku 32% árið 1995 og
30% árið 1996. Hvað skýrir þennan gífurlega mun? Eru Islendingar svona miklu
hraustari en Danir. Þola þeir svona miklu betur að slasast. Eru alvarlegu slysin ekki
komin til örorkunefndar. Eða eru matsreglurnar hugsanlega öðruvísi á Islandi?
Eitt stingur í augun þegar yfirlit örorkunefndar er skoðað. Ekki er að sjá að
örorkunefnd hafi beitt þeirri skýringu á 5. grein skaðabótalaganna sem getið er
um í greinargerð svo sem gert er í Danmörku. Lögskýringin kemur fram á bls.
32-33 í greinargerð með frumvarpinu og er lýst hér að framan á bls. 180-181,
þ.e. ef einhver skerðing er á getu slasaðs til að afla sér vinnutekna er skerðingin
metin 15%. Hvers vegna tekur nefndin ekki tillit til þessara skýringa frumvarps-
höfundar og leiðbeininga hans um túlkun 5. greinar?
Eitt er víst. Niðurstöður örorkunefndar um varanlega örorku slasaðs fólks
væru mun nær hinum dönsku ef nefndin færi eftir þessum lögskýringargögnum
við túlkun sína á 5. grein skaðabótalaga.
10. FRAMKVÆMD 10. GREINAR OG AFLEIÐINGAR HENNAR
Fljótlega eftir að fyrstu álitsgerðir örorkunefndar litu dagsins Ijós tók Sam-
band íslenskra tryggingafélaga þá ákvörðun að leita álits nefndarinnar í öllum
málum. í ljósi þess sem rakið er hér að framan um skipan nefndarinnar og
niðurstöður hennar er sú ákvörðun afar eðlileg. Afleiðingar af þessari ákvörðun
hafa m.a. orðið þessar fyrir störf nefndarinnar:
1. Bið eftir álitsgerðum nefndarinnar er nú í maí 1998 um það bil eitt ár. Þetta
er með öllu óviðunandi.
2. Fjölgað hefur verið í nefndinni og starfa nú í henni 6 læknar. Virðist nefndin
sjálf velja þetta viðbótar fólk án tillits til þess hvort sérfræðikunnátta þeirra
sé nauðsynleg í þeim málum sem það fæst við.
3. Nefndin starfar þannig að einn læknir skoðar hinn slasaða og vinnur álits-
gerðina. Hún er svo afgreidd á fundi hans með tveimur öðrum nefndar-
mönnum, lækni og lögfræðingi. Hvorugur þeirra skoðar hinn slasaða eða
ræðir við hann eins og nefndarmenn hafa skýrt frá fyrir dómi. Niðurstaða
örorkunefndar byggist því fyrst og fremst á læknisskoðun og hlutlægu og
huglægu mati eins manns.
4. í reynd eru þannig margar örorkunefndir starfandi og erfitt að fínna sam-
ræmi í niðurstöðum þeirra.
5. Athygli vekur að nefndin vísar mjög oft frá beiðni um álit á varanlegri
örorku hins slasaða þótt báðir aðilar málsins óski eftir slíku áliti. Með þessu
fer örorkunefnd út fyrir verksvið sitt skv. 10. grein skaðabótalaga. Það er
aðila málsins og eftir atvikum dómstóla að ákveða hvort skaðabætur fyrir
varanlega örorku slasaðs manns fara eftir 5. eða 8. grein skaðabótalaga. Af
200