Ægir - 01.06.1998, Page 12

Kristján Þorleifsson hefur stundað smábátasjómennskuna í tugi ára og segir lífið á
stœrri skipunum hreina fangelsisvist í samanburði við smábátana:
„Hef aldrei upplifað annað eins
fiskirí og verið hefur í vor“
Kristján Þorleifsson á Ölver ÍS 49 í
Bolungarvík hefur upplifað
sannkallaðan dýrðartíma á sjónuni í
vor. Veiðin hefur verið œvintýri líkust
og við slíkar aðstœður segir hann
hvergi betra að vera en á sinábát. Öl-
ver ÍS er 6 tonna Sómabátur og bú-
ittn þremur ]R fœravinduni og er
Kristján eintt á. Hann segist una því
vel að vera einn á bátnum, þrátt fyrir
að á köflum sé inikið að gera þegar
inikiU er aflintt.
„Já, ég er búinn að vera í 30-40 ár í
trillusjómennskunni og kann því vel.
Ég reyndi á sínum tíma alla þessa
stóru daila, var á síld og á togskipum
en þetta er lítið annað en útilegurnar
og ekkert upp úr að hafa. Ég gæti alveg
eins látið loka mig inni í steininum
eins og að vera á togurunum. Aðbún-
aðurinn er að vísu góður á togurnum
en þessar löngu útivistir gera að verk-
um að mér finnst sú sjómennska ekki
fýsileg. Smábátasjómennskan er öil
miklu mannlegri," segir Kristján og
leynir því ekki að líf trillukarlsins upp-
fylli drauminn um að vera sjálfs síns
herra í atvinnurekstri.
„Það er auðvitað rétt. Á trillunni
ræður maður ferðinni sjálfur - það er
enginn sem segir manni að gera þetta
eða hitt. Þannig líður manni best en á
móti kemur að það verður að leggja
allt undir í byrjun til að koma upp bát
og kvóta."
Dýrt að byrja
Augljóst er að ekki er hlaupið að því
að byrja í smábátaútgerð í dag því
byrjunarfjárfestingin er mikil. Kristján
Kristján Þorleifsson um borð í bát sínum, ÖlveríS. Myndir: Magmis Hávarðarson
12 Mcm