Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1955, Qupperneq 7

RANNSÓKNARAÐFERÐ.
Sýnishomanna var aflað á ýmsum tímum, oftast á snöpum eða
eftir því sem sérstök tækifæri gáfust til. Hefði að vísu verið
æskilegra, að um samfelldar rannsókir hefði verið að ræða,
eftir fyrirfram gerðri áætlun, en því varð sjaldnast komið við.
Til ákvörðunar C-vítamíns var færður í nyt sá eiginleiki þess
að afsýra (,,reducera“) litefnið 2,6-dichlorphenol-indophenol, en
við afsýringu hverfur litur þessa efnis.
Litartapið við afsýringu litefnisins var mælt með raflitsjá
(photoelectro-colorimeter). Þetta hefur þann kost fram yfir stig-
mælingu (titratio) með 2,6-dichlorphenol-indophenol upplausn —
en sú aðferð hefur mest verið notuð, a. m. k. til skamms tíma
— að auðveldara er að varast önnur efni en askorbínsýru, er
einnig afsýra litefnið, en eru seinvirkari.
Reynslan hefur að vísu sýnt, að yfirleitt þarf ekki að óttast
truflandi áhrif slíkra efna í óbreyttum matvælum úr jurtaríkinu
(sbr. þó bls. 28), en í dýravefjum gætir þeirra nokkuð. Verða
þau tæplega greind á fullnægjandi hátt frá askorbínsýru með
stigmælingu, en með notkun raflitsjár má forðast skekkju, er
nokkru nemi, af völdum þeirra.
I aðalatriðum var aðferðin, sem notuð var, á þessa leið:
Af hverju sýnishorni, er rannsaka skyldi, var vegið eða mælt
tiltekið magn, venjulega 2—8 g.
Væri um vökva að ræða, var bætt í hann tríklóredikssýru
upplausn og stundum einnig vatni, þannig að endanlegur styrk-
leiki sýrunnar í blöndunni yrði 4%, en þynning upphaflega
vökvans eftir því sem hentaði. Annars var það, sem vegið hafði