Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 14
10
mega menn telja það víst, að fornmenn hafa borið á-
burð á tún sín, og að taða var þess vegua kallað hey
það, er fjekkst af jörð, sem tað var borið á. Staðinn í
Njálu, sem nefudur var, verður því að skýra á annan
hátt. Hallgerður kona Gunnars að Hlíðarenda spyr par
farandkonur tvær, er komu þangað frá Bergpórshvoli,
meðal annars að pví, livað húskarlar Njáls hafi starfað.
J>á svara pær: »Eigi vissum við pað, livað sumir gerðu;
einn ók skarni á hóla«. »Hví mundi pað sæta?« segir
Hallgerður. »J>að sagði hann (húskarlinn), að par vrði
taða betri en annarstaðar,* segja pær. Hjer er auðséð,
að Hallgerði kotn starí húskarlsins ókunnuglega fyrir,
og hlýtur pað að vera svo að skilja, að petta efni, sem
húskarlinn ók á hólana, og setn söguritarinn kallar
»skarn«, en víst er að farandkonurnar hafi nefnt öðru
nafni, hafi ekki vcrið venjulegur áburður. Hefir pað
líkast til verið pað, sem ver köllum nú helzt forará-
burð; og orðin, »að par yrði taða betri en annarstaðar,*
mun vera að skilja um hólana eða staðinn, par sem
pessi óvanalegi áburður var beinlínis á borinn, en ekki
svo, að á Bergpórshvoli yrði taða betri en alstaðar á
öðrum jörðum.
Landnámsmenn höfðu alizt upp, par sem kornyrkja
var stunduð, og pví byrjuðu peir líka undir eins á pví
að reyna hana hér. pegar um vorið, er peir fóstbræð-
ur Ingólfur og Hjörleifur höfðu verið hér einn vetur,
tók Hjörleifur til að plægja land til að sá í korni, og
af pví hann hafði ekki nema einn uxa, varð hann að
beita prælum sínum fyrir arðinn eða plóginn, en petta
varð tilefni til pess, að prælarnir drápu Hjörleif og
heitnamennn hans hina frjálsu. Yíða er pess síðan
getið í sögum, að menn höfðu ukra og fengust við að
sá korni. Hefir kornyrkja pessi viðhaldizt lengi fram
eftir, pví bæði í Grágás og Jónsbók er gert ráð fyrir