Búnaðarrit - 01.01.1888, Síða 17
13
Mjög oft báru fornmenn lieyið saman og kjuggu um
það á engjunum í stakkgörðum. er peir svo nefndu,
pegar ekki var skammt að flytja, og flutningurinn þótti
taka ofmikinn tíma frá öðrum heyverkum; óku menn
pví síðan heim á sleðum við tækifæri á vetrum. Víða
voru heyhlöður til að geyma í heyið, en einnig voru
heygarðar algengir, sem munu hafa verið hér um bil
eins og Sunnlendingar hafa pá enn í dag.
þó tíminn leyfi mér eigi að tilfæra dæmi úr sögun-
um um hvað eina, sem hér er stuttlega drepið á, pá
vil jeg hér koma með stutta frásögu um heimflutning
heys af engjum, eins og hún er sögð í pætti OrmsStór-
ólfssonar, pví lýsing pess, sem gerðist, virðist vera mjög
náttúrleg að öðru en pví, að afl Orms er tífaldað með
ýkjum. Sagan er svolátandi:
»J>að var einn dag um sumarið, að Stórólfur lét færa
hey saman, og gengu fernir eykir. Stórólfur hlóð keyi,
en liandfátt varð upp að bera, en lionum pótti heldur
regnlegt gerast; kallaði hann pá á Orm son sinn, og bað
hann til hjálpa og leggja upp heyið. Ormur gerði og
svo; en er í tók að draga skúrirnar, gerðist Stórólfur
mikilvirkur á heyinu, og eggjaði Orm fast, að hann
skyldi duga og neyta aflsins, og sagði hann bæði slvtt-
inn og linaflaðan, og meir gefinn vöxtur en afl eður
harka. Ormur reiddist nú, og bar upp fúlguna alla á
lítilli stundu, og í pví kom að eykurinn. Greip Orm-
ur pá upp hlassið og hestinn með öllum akfærum og
kastaði upp á heyið, og svo snart, að Stórólfur karl
féll út af heyinu og ofan í geilina*.
Hvort sem viðburður pessi, sem hér er sagt frá, hef-
ir virkilega gerzt eða ekki, pá mun frásagan lýsa rétt
aðferð peirri, er höfð var við að flytja heim hey og
hlaða pví. Hún sýnir pannig fyrst, að Stórólfur bóndi
hlóð heyinu í heygarði, par sem hver hevstakkur stend-