Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 23
19
bóndi. öllum er kunn sagan af Ófeigi í Skörðum, peg-
ar hann við þrítugasta mann heimsótti Guðmund ríka
einn vetur um páskaleytið, til að færa honum heim
sanninn um pað. að erfitt væri fvrir smærri hændur að
hýsa Guðmund með slíku margmenni og hestafjölda
Ófeigur og hver hinna 30 förunauta hans reið stóðhesti
töðuöldum og gröðum, til þess að gera Guðmundi sem
erfiðast fyrir að ljá hús handa hestunum, er eigi máttu
vera saman, svo þeir hitist ekki. |>essir menn og þeirra
30 stóðhestar hafa þó eigi getað verið af öllu stærra
sviði en úr tveimur eða mest þremur hreppum í ping-
eyjarþingi, sem eigi þykir nú neitt sérlega vel fallið til
liestahalds. Og líti menn á lifnaðarhætti forfeðranna,
þeirra miklu og fjölmennu þingreiðir og lierferðir, þá
getur enginn vaíi á því leikið, að bæði hafi í fornöld
verið miklu fleira af hestum, heldúr en á þessuin tím-
um, og í öðru lagi hendir margt til þess, að hestakyn-
ið hafi þá verið nokkru stærra og sterkara heldur en nú.
Hið fáa, sem fundizt hefir af liestajárnuin og heizlis-
mélum frá fornri tíð, virðist hera vitni um stóra hesta,
og hvað styrkleikanu snertir, þá er til dæmis meðal
annars getið um í Ljósvetningasögu, 20. kap., að Hlenni
í Saurhæ kom tveirn mönnum fullorðnum undan eptir-
sókn Guðmundar ríka á þann hátt, að hann lét flytja
þá á einum hesti sinn í hvoru hripi, en hafði ofan á
þeim hey, og þar á ofan sinn kálf í livoru hripinu efst.
|>etta villti sjónir fyrir Guðmundi í hráð, því lionum
kom eigi þegar til hugar, að neitt annað en heyið og
kálfarnir væri í hripunum; en eptir á þóttist hann sjá
hragð þetta, því hann liafði þó tekið eptir, að hestur-
inn sté furðu fast að grjótinu. Af þessu má sjá, að
hesturinn hefir hlotið að vera stór og sterkur, og hripin
á honum engir smámeisar. Yar þó hesturinn ekki val-
2*