Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 37
33
ar sem tún, og léti ekki meira en nítján tuttugustu
hluta vera í órækt, þá mundi landið geta framfleytt ná-
lægt þrefalt fleiri fénaði, en það getur nú, og ætti þetta
að geta gefið efni til alvarlegra hugleiðinga.
Ef landi voru og húnaði þess á ekki enn að fara
hnignandi, þá er auðsætt, að vér hljótum að breyta bún-
aðarháttum vorum í ýmsum greinum til hins betra. Ef
vér hér eftir sem liér til látum búnaðarmálefni vor reka
á reiðanum í liugsunarleysi og hirðuleysi, þá er ekki
einu sinni að vænta þess, að búnaður og bjargræði
landsmanna standi í stað, heldur má búast við sífeldri
afturför.
,,þa3 or svo báijt að standa f stað, og mönnumim munar
annaðlivort aftur á bak ellegar nokkuð á lcið'k
En geti þjóðin almennt vaknað af þessum hugsunar-
leysis- og framkvæmdarleysis dvala, sem hún hefir legið
í um langan tíma, eða eins og skáldið kemst að orði,
ef »lýður landráður léttir svefnhettu«, þá munu menn
geta séð og sannfærzt um, að
„eyjan hvíta á sér enn vor“.
og að hagur landsins getur enu orðið engu miður blóm-
legur og glæsilegur, en hann var forðum daga,
„þá er fagur
frelsisröðuH á ijöll og iiálsa
fagurleiftrandi geisium steypti“.
fiúnaðarrit. II.
3