Búnaðarrit - 01.01.1888, Qupperneq 48

44
gjöldin, en þessi von svíkur þá og þeir komast 1 skulda-
kröggur og vandræði. Sjðmaðurinn gjörir ráð fyrir, að
vertíðin verði það, sem liann kallar í meðallagi, og við það
miðar liann útgjöld sín, en af því það eru að eius
keztu vertíðirnar, sem liann kallar í meðallagi. þá bregðast
vonirnar lionum í flestum árum, og þess vegna kemst
liann í skuldakröggur. Sveitarbóndinn gjörir sér vonir
um, að veturinn verði í meðallagi, eftir því sem hann
kallar, og eftir því liagar hann sér með heyjaásetning-
una, en af því það eru að eins beztu veturnir, sem
liann kallar í meðallagi, þá verður þessi góða von hon-
um oftast svikui og táldræg, og fyrir því er lieyleysið
og skepnufeilirinn svo algengar fréttir á vorin. j>ann-
ig kemur það frain í mörgu, að menn gjöra sér of
glæsilegar vonir, og þetta verður mönnum að fótakefli.
X»að eru engar gersakir, þótt almenningi sé borin þessi
vanhyggni á brjm, revnslan ber svo fullkomin og sorg-
legan vott um, að það er sannleikur; það er svo margt,
sem sannar það, skuldakröggurnar, sein keyra fram úr
hófi, heyleysið og skepnufellirinn, og allt það hallæri,
öll sú örbirgð og eymd, sem af því leiðir.
|>essar glæsilegu vonir leiða menn í þær tvær villur,
sem skaðlegastar eru fyrir efnahaginn; menn gjöra sér
von um meiri tekjur en ástæða er til, og fyrir því leyfa
menn sér meiri útgjöld en þeir eru færir um; í öðru
lagi búast menn við minni hættum en ástæða er til, og
því liirða menn lítt um að tryggja efni sín, en að
tryggja efnin er eins og áður er sagt annað skilyrðið
fyrir góðum og batnandi efnahag. Ef menn eigi tryggja
fjárstofn sinn, þá getur irann eyðilagzt, þegar minnst
vonum varir, og öll viðleitni manna til þess að auka
efni sín, og bæta hag sinn, orðiö að engu. pað hefir
t. d. litla þýðingu, þótt menn hleypi upp fjenaði sínum
á góðu árunum, meðan þeir kunna eigi að búa sigund-