Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 60

56
Ef menn jyku heyaflann (bæði töðu og úthey) eins
mikið og unnt er með jarðabótum, án pess að leggja í
mikinn kostnað, eða án pess að leggja í meiri kostnað
en efnin leyfa, pá mun eigi of mikið í lagt, pótt gjört
sé ráð fyrir, að sáheyafli yrði sem svarar 'U af öllum
peim heyafla, sem menn hafa nú, eða heyaflinn yxi við
pað jafnmikið og eg gjörði ráð fyrir að liann yxi við
pað, að unnar væru upp allar pær slægjur, sem nú eru
látnar ónotaðar; yxi pá lieyaflinn að öllu samtöldu um
priðjung; en ef heyaflinn yxi um priðjnng, gætu menn
haft priðjungi fleira kvikfé en peir nú liafa, pví óvíðast
mundi verða skortur á heitarlandi. Ef búin stækkuðu
um priðjung, yxi arðurinn af peirn meira en um priðj-
ung, af peim ástæðum, að kostnaðurinn við búin er eigi
að sama skapi meiri, sem pau eru stærri. |>egar menn
væru komnir á petta stig, má gjöra ráð fyrir, að peir yrðu
einnig færir um að gjöra allkostnaðarsamar jarðabætur, og
gætu pannig stækkað bú sín og aukið efni sín enn meira.
J>að er ekki nóg, pótt menn leggi stund á að liafa
sem flestan kvikfénað; pað er engu síður miki’s vert,
að menn leytist við, að hafa alla meðferð á húsdýrun-
urn sem bezta. Menn purfa að leyta sér pekkingar á
eðlisfari húsdýranna, og haga meðferðinni eftir pví.
Með nægri pekkingu mábeina liæiilegleikum húsdýranna
í pá stefnu, er menn vilja; rnenn geta t. d. breytt hæfi-
legleikum peirra til pess að pola kulda og óblíðu nátt-
úrunnar, í hæfilegleika til pess að framleiða mjólk, ull,
kjöt o. s. frv. Af pessu leiðir, að dýrið getur pess bet-
ur fullnægt tilgangi mannsins, eða lífskraftar pess
ganga pví meir til pess að framleiða pær afurðir, er
peir eiga að framleiða, pví minni baráttu, sein peir
purfa að heyja við aðra eríiðleika, svo sem óblíðu nátt-
úrunnar o. fl., og að petta inegi svo verða, að pví á öll
meðferð á liúsdýrunum að lúta, og eftir pví sem menn