Búnaðarrit - 01.01.1888, Side 73

69
veit eg ekki nema vinnumenn mínir neiti að binda. ef
þeir liafa elcki alla liestana; þú verður pví að eiga um
þetta við ])á». — Einu sinni var líka vinnumaður að
binda liej' með tveim vinnukonum. Húsbóndi hans tók
á móti, en unglingspiltur fór á milli með hestana.
Eitt sinn, pegar pilturinn kom með þá til bindingar-
fólksius, var reiðingur kominn fram á liáls á einum
hestinum, og bað pilturinn, sem með fór, að laga reið-
inginn; pví að sjálfur gat liann eigi gjört pað. Yinnu-
maðurinn neitaði pví og lét baggana upp á liestinn, en
skipaði piltinum að segja liúsbónda sínum: »að hann
væri ekki skjddugur til að laga á Blesa ; pví að par
sem hann hingað til hefði verið í vinnumennsltu, liefði
hann aldrei purft pess». pó að sögur þessar séu ótrú-
legar, eru þær samt. sannar, og það sem lakara er, að
af líkuin sögum og paðan af verri, mætti skrifa stóra
bók.
J>egar stjórn á heimilum er mjög víða lík pví,sem
bent hefir verið á, pá er alls ekki að vænta, að börnin
eða hin uppvaxandi kynslóð læri stjórnsemi. Heimilin
leggja hjá fiestum hinn fjrrsta vísi til alls, hvort sem
pað er til liins betra eða verra. A meðan stjórnsemi á
lieimilum er pví í líku horfi sein nú er, pá er lítilla
bóta að vænta í pessu ef'ni. J>að eru pví heimilin, sem
petta mikilvæga atriði verður að mestu að byggjast á.
Ef húsaginn eða stjórn og reglusemi á heimilum batnar,
pá leiðir af sjálfu sér, að æskuþvðurinn lærir í uppvextin-
um góða stjórnsemi; en með pví er stigið eitt hið parf-
asta og mikilvægasta stig, er vjer getum stígið.
Vera má, að sitt sýnist hverjum um pað, hvernig
eigi að bæta stjórn á heimilum. Eitt af pví, semverð-
ur pó að álítast að liafi mesta þj'ðingu, er að gjöra
húsbændur og lijú sem lausast bundin hvert við annað.
J>etta fæst þó naumlega með öðru en pví, að allir hafi.