Búnaðarrit - 01.01.1888, Blaðsíða 85
81
kosti tvo kvennmenn til að raka á eftir manninum, og
því beri peim hálfu minna kaup. Jetta er pó allsekki
rétt skoðað; pví að"mun meiri vinnu parf til rakst-
ursins en sláttarins; enda getur hver séð, að svo er með
pví að raka eftir sjálfum sér á votengi, og athuga svo,
hve mikill tími gengur til hvorrar vinnunnar. Aftur á
móti telja margir mikið léttari vinuu að raka en slá á harð-
velli; pó gildir pað sjaldan nema pegar purviðri ganga.
Ef litið er til lieypurks, pá eru kvennmenn vanalega
eins duglegir við hann sem karlmenn. Við heyband
eru pær og liðugri í dreifum; enda vilja flestir bind-
ingamenn lieldur hafa kvennmann við lieyband með sér
en karlmann. |>egar petta er pví athugað greinilega,
hljóta allir að sjá, að konur eru við mörg heyverk jafn-
duglegar sem karlar. Af liverju kemur pá hinn miklj
mismunur á kaupinu? Er rakstur t. d. pýðingarminni
vinna en sláttur? En til hvers væri að slá, ef ekki
væri rakað? Engum ætti pó að dyljast, að öll verk, sem
lúta að heyvinnu, eru jafnpýðingarmikil; enda kemur
bezt 1 ljós, að svo sé, pegar verður að láta karlmenn
raka; pví pá er peim goldið jafnt kaup eins og peir
stæðu við slátt. Oft á sér pó stað, að karlmenn eru
liðléttari við rakstur en kvennmenu, en allt fyrir pað
er kaup peirra mikið hærra, pótt peir gangi að hinu
sama verki og afkasti minnu.
En pótt kvennmönnum sé gjörður engu minni órétt-
ur í lausamennsku en í ársvist, pá lagaði pó frí að-
gangur að lausamennsku petta mikið; pví að daglauna-
vinna krefur mikið meiri hagsjmi í verkum en hjúa-
vinna gjörir. En pað er einmitt hagsýni í verkum, sem
kveður hið rétta verð á vinnuna, pví hér parf ekki að
taka samkeppni til greina sökum pess, að engu minni
ekla er á vinnukonum en vinnumönnum.
Búnaðarrit, II.
6