Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 112

108
mikið súrhey, að nemi 109—134 pd. gjöf á dag 1 jafn-
marga daga. Eg get ekki séð, til2 hvers höfundurinn
hefði komið nieð pennan reikning, ef pað ekki væri
meiningin, að sýna mönnum með ástæðum, að pað hús-
rúm, sem tekur 1 kjVfóður af purru heyi, taki 4 kj?r-
fóður af súrheyi. Eg skal alls eigi segja, að petta liali
verið meining höfundarins, en af pví ég óttast, að
sumir kunni að ímynda sér pað og fari svo eftir pví í
dómum sínum um súrhey, pá ætla ég að skýra pað,
sem ég sagði að framan, níl. að 3Va—41/* pd. af súr-
heyi séu okki betri til fóðurs en 1 pd. af góðri töðu, pó
petta ætti ekki að purfa skýringar við. Nokkrir munu
peir vera, sem ekki liafa gjört sér ljósa grein fyrir pví,
hve mörg pund af grasi kýrin bítur á dag á sumrin, en
ílestir munu pó telja víst, að pau séu miklu fleiri en
töðu-pundin, sem hún étur á hverjum degi á básnum,
pó hún fái eins og hún víll. A 24. bls. segir liöfund-
urinn, að 100 pd. af hráu grasi hafi 25 pd. af föstum
efnum og að 100 pd. af purru heyi hafi 85—86 pd.,
p. e. að 100 pd. af heyi hafi nærfelt 3V* sinnum meira
af purrum efnum, en 100 pd. af hráu grasi. Nú vita
allir, að pað eru purru efnin í fóðrinu, en ekki vatnið
sem fóðurgildið eða fóðurmagnið felst í og af pví leiðir,
að nærri 3 '/* pd. af hrárri töðu eru ekki betri til fóð-
urs en 1 pd. af purri töðu, ef hún ekki skemmist við
purkinn. Mönnum kemur nú rnáske ekki saman um
pað, að hve miklu leyti næringargildi grassins rýrni við
að purka pað, en í öllu falli er óhætt að segja, að pað
fer mjög eftir pví, hversu vel fer um grasið í purkin-
um og hvert grasið er. J>ar sem ég pekki til erlendis,
er ekki viðhöfð meiri vandvirkni við heypurk, en víða
hér á landi, og ég gjöri ráð fyrir, að hjá hirðusömum
hændum hér á landi missi taðan ekki meira af fóður-
gildi sínu við purkinn, pegar hún pornar eptir hend-