Búnaðarrit - 01.01.1888, Qupperneq 115

111
24 pd. af töðu, og þurfti þá aukafóðrið að bæta upp
2 pd. af töðu í mál, til pess að gjöíin væri eins og að
undanförnu, og eftir skýrslunni er ekki liægt að neita, að
aukafóðrið hefur verið svona mikið. Sama er um gjöíina
fyrir burðinn, scm var 10 pd. af töðu og 10 pd. af súrheyi
á dag með aukafóðri. J»etta jafngildir eftir sama mælikvarða
fyrir súrheyið tæpum 13 pd. töðu á dag, og efaukafóðrið
samsvaraði 1—2 pd. af töðu í mál, þá væri fóðrið nóg
fyrir kú í góðum holdum, þó hún mjólkaði dálítið.
Á 16. og 17. bls. standa tvær skýrslur oða töflur,
til þess að sj'na, liver og hversu mikil næringarefni
séu í nýslegnu grasi og súrheyi, en eg geng alveg frá
að finna botn í töflum þessum cða að draga út úr þeim
nokkurn samanburð á nýslegnu grasi og súrlieyi. Mér
finnst, að höfundurinn ætli að sanna með skýrslunni,
að 1 pd. af súrheyi sé fullt eins gott til fóðurs, sem 1
pd. af nýslegnu grasi. Ef skýrslurnar liefðu átt að
sýna, hvort grasið breyttist nokkuð við sýringuna eða
ekki, og hvernig það breyttist, — þá átti grasið og súr-
lieyið að vera sömu tegundar, ræktað á sama stað, við
sömu kjör og slegið á sama tíma. Nokkuð af grasinu
hefði þá átt að vera strax rannsakað, en hitt lagt í súrhey
ogþaðsvo rannsakað á sínum tíma. Að eins með þessari
aðferð mætti telja líklegt, að samanburður fengist, sem
eittlivað mætti byggja á. Höfundurinn getur ekki um,
hvort þessa liafi verið gætt, en skýrslan einmitt bendir
til, að svo hafi eigi verið. Fljótt á að líta mætti reynd-
ar ætla, að grasið og súrheyið nr. 1 og eins nr. 2 í
fyrri skýrslunni væru sömu jurtir frá sama stað og
slegnar á sama tíma, þó það sé okki tekið fram, en
þegar tölurnar eru aðgættar, kemur fljótt fram, að það
er eigi mögulegt sízt um nr. 2, því þar eru öll nær-
ingarefnin meiri í súrlieyinu en í grasinu, feitin v'i
meiri, eggjalivítuefnin nærri 1 /a meiri, kolhydrötin rúmlega