Búnaðarrit - 01.01.1888, Page 123
119
ekki á þær, er betra að strengja vír eða snúru milli
hæla á ytri brún girðingarinnar. Ef þetta er gjört,
þarf hleðslan ekki að vera eins há, einkum ef garðurinn
liggur í skjóli. Vírgirðingar eingöngu eru ekki heppi-
legar. þeir, sem efni hafa á því, ættu að girða garða
sína með múruðum grjótveggjum. IJeir pyrftu eklci að
vera pykkir. »Girðing má eigi bj'ggja úr grjóti einu
saman, pví pá blæs hún í gegn og skýlir síðúr»l.
Aburður. — |>að er eitt af aðalskilyrðunum fyrir
ríkulegri og góðri uppskeru, að nægur og hentugur á-
burður sé borinn í garðinn. Menn ættu pví aldrei að
yrkja stærri garða en svo, að peir gætu haft nógan á-
burð í hann, pví lítill garður vel ræktaður er margfalt
ábatameiri en stór garður í órækt. |>etta ætti öllum
að vera Ijóst, og pó eru pess mörg dæmi, að menn liafa
breytt gagnstætt pessurn einfalda og auðskilda sann-
leika.
J>að er ekki unnt að ákveða með vissu, hve mikið
skuli bera í garðinn; reynslan verður að kenna pað
hverjum einum. Eins og gefur að skilja, fer pað milcið
eftir jarðvegi og áburðartegund. Til pess að fá íljóta
og áreiðanlega reynslu í pessu efni, mætti skipta garð-
inum í reiti og bera mismunandi mikið í reitina af
sömu áburðartegundum, og vita svo í hverjum sprettur
bezt. p>etta verður að endurtaka nokkrum sinnum,
pangað til pað pykir fullreyut. En til pess að vita,
hvaða áburðavtegund er hentust, verður að bera sína
tegundina eða tegundirnar í hvern reit um nokkur ár.
|>að er náttúrlega óparfi að hafa allan garðinn til slíkra
tilrauna, einkum ef liann er stór. Mætti taka til pess
1) Eggert Ólnfsson: Laclianologia eður Matjurtabók, Kpmh.
1774, bls. 7.