Búnaðarrit - 01.01.1888, Blaðsíða 133
129
unum gegn um hana, og lopt og vatn fái leikið um
hana, brejtt henni og bætt, liana. Enn fremur til
þess að blanda áburðinum saman við moldina og eyða
illgresi. Eg vil því alvarlega áminna menn um að
vanda mjög uppstungu bæði kartöflugarða og annara
matjurtagarða; reynslan mun sýna, að pað borgar sig_
Útsáðskartöflur eiga að vera fjöleygðar, hýðið slétt
og öldungis óskaddað. pað er liæfilega stór útsáðskart-
afla, sem er 1—2 lóð að þyngd, þó má náttúrlega nota
pær bæði stærri og minni, ef nauðsyn ber til.
|>remur eða íjórum vikum áður en búist er við, að
kartöfiur verði gróðursettar í garðinum að vorinu, skal
taka útsáðs- eða æxlunarkartöfiurnar af vetrargeymslu-
stað. Ef pær eru pá óskemmdar og virðast hæfar til gróð-
ursetningar, skal leggja pær í trog eða önnur smá ílát,
og láta pau standa í hlýindum. Dálítið bil skal vera
milli peirra og vel purt ómyglað smáhey bæði undir og
ofan á. Ef smáhey er ekki til, pá er betra að saxa
lieyið, pví auðveldara er að taka pað burt að spírunum
óskemmdum, ef pað er smágert. Ef ekki eru til nógu
mörg ílát, pá má leggja 2—3 lög í livert með 2—3
þuml. pykku heylagi á milli. Bezt er, að liver kartafia
sé látin snúa rétt með toppendann upp og stofnendann
niður, pó er einkum áriðandi, að kartöjflurnar snúi rétt,
þegar þœr eru gróðursettar í garðinian, en pessa er
ekki ávallt gætt, heldur er þeim fleygt eiuhvern veginn í
moldina, enda man jeg ekki til, að jeg liafi séð petta
skýrt tekið fram í nokkrum íslenzkum garðyrkjuritum.
Eg get pví ímyndað mér, að peir séu til, sem ekki
er pað ljóst, hvað sé toppendi kartöfiunnar eða stofn-
endi. En pað verða menn að vita, annars er ekki hægt
að fylgja pessari reglu. Til pess að mönnum geti orðið
Búnaöarrit. II. 9