Búnaðarrit - 01.01.1888, Side 145

141
pá e-ru þær jafngóðar, og ge}rmast eftir pað eins vel og
áður1.
Gott væri fyrir pá, sem stöðugt stunda kartöflu-
rækt, eins og sem flestir ættu að gjöra, að slá saman
stóra kassa eða byrður, til pess að geyma í kartöflurnar,
ef peir ekki vildu geyma pær í gröfum. J>essa kassa
ætti svo að klæða innan með purru góðu reiðingstorfi,
3 puml. pykku og láta pað falla vel saman. Fjalirnar
í kassanum ættu líka að falla vel, einkum ætti lokið að
vera öldungis vatnslielt og dálítið kúft eða hallfleytt,
svo að vatn færi ekki gegu um pað eða staðnæmdist á
pví, pó svo vildi til, að pað læki eða helltist ofan á pað.
Kassana mætti grafa að nokkru leyti í jörð, ef mönnum
sýndist svo. I lieyi œtti aldrei að geyma kartöfiur né
leggja pað undir eða ofan á pær í gröfum eða ílátum.
Eg skal taka pað fram, að öll kartöfluílát og eins
grafir pær, sem fyr er getið, ætti að viðra sem bezt að
sumrinu.
Margar fleiri geymsluaðferðir mætti nefna, en petta
álít eg nægja, pví ef menn breyta eftir pví, sem liér
hefir verið sagt, er eg sannfærður um, að menn geta
jafnan geymt kartöfiur sínar óskemmdar.
Beztu kartöflukyn. — Margir af peim, sem stunda
kartöfluyrkju hér á landi, láta sig einu gilda, hvers
konar kartöflur peir setji í jörðina; ef pær eru óskemmd-
ar, lialda peir, að pær geti allar borið eins góðan og
ríkulegan ávöxt, pegar svo vill verkast. En petta er
stórkostlegur misskilningur. Af pví petta er mjög
mikilvægt atriði, pá ætla eg að fara um pað fáeinum
orðum.
1) J. Bruncliorst Dr.: De vigtigste Plantesygdomme. Kbh, 1887.
bls. 58-59.