Búnaðarrit - 01.01.1888, Side 182
178
er eldri borió annað í garðana en aska. Liggja par því
gagnslaus liin jurtanærandi efni, sem eru í öskunni, en
önnur efni vantar, svo að garðarnir geta eigi sprottið.
par sem svona er ástatt, ætti að skipta um, og láta ösk-
una ganga á túnin, einkum par sem pau eru votlend,
en bera taðáburð í garðana. J>á mætti líka á mjög
mörgum stöðum nota pang og para í garðana, pótt pað
sé eigi gjört. Bezt væri að beia pangið samaníhauga
og láta pað fúna par; ílytja pað svo í garðana á haust-
in, dreifa pví yfir pá, og stinga pá svo upp; pví að
betra er, að garðar séu stungnir upp á haustin sökum
pess, að pá nær loft og vatn betur að verka á pá.
Enn fremur mætti víða nota fiskislóg til ræktunar, pótt
pað sé á fæstum stöðurn höfð hirða á pví. Víðast er
par einnig auðvelt að ílytja skeljasand í garða, en par
sem peir eru myldnir eða raklendir, er mikil bót að pví,
að setja skeljasand í pá.
A ílestum stöðum í sýsliinni eru kartöílur settar
mikið of pétt niður; í fjölda mörgum görðum að eins
með 4— 6 puml. millibili. Aíleiðingin af pessu er sú,
að alls ekki er lrægt að ýta moldinni upp með kartöíiu-
grasinu, sem pó er nauðsynlegt að gjöra. Erfiðara verð-
ur pví að verja garðana fyrir illgresi en ella. Et nokk-
ur rækt er í görðunum, pá verður einnig ákafiega mik-
ill vöxtur á kartöflugrasinu; pví að sökum péttleikans,
er plöntunum hætt við að kafna eða deyja, ef pær ná
ekki í ljósið. Ilver grein og hvert blað samkeppa pví
livert við annað, að vaxa sem hæst upp til pess, að ná
í ljósið. Eyrir petta stefnir lífskrafturinn stöðugt að pví,
að mynda blöð og greinar, í stað pess að mynda undir-
vöxt. En pegar sumri hallar og grasvöxturinn er hætt-
ur, pá eru garðarnir oft orðnir svo útpíndir eða sviftir
jurtanærandi efnum, að kartöfiurnar geta eigi vaxið. —
J>ó að margir álíti, að meira fáist upp úr görðum, ef