Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 55

Hlín
53
ara pilta, þvi enn settust þeir á sama hátt sem fyr, og
nú tók að hvessa á móti og gamli maðurinn því að
mæðast af róðrinum og unglingurinn að gefast úpp, og
tók nú að ganga afvega. María gamla sat í skaut og
hafði nú orð á því við fósturson sinn, hvort hann ætlaði
að láta þá skömm spyrjast um sig að níðast á fóstra
sínum. Ekkert svar, og enn sátu þeir sem fyr. Pá kastar
gamla konan yfirklæðum og sest undir árar og segir,
að drengurinn skuli hvíla sig, hann muni orðinn nógu
þreyttur, auðvitað hefir maður hennpr líka verið upp-
gefinn. En ekki var sú gamla lengi að rjetta við, og fengu
nú þessir þrákálfar sig fullsadda af róðrinum móti gömlu
konunni, því áður en þeir komust í lending höfðu þeir
kastað hverri spjör að skyrtunni. En ekki hefir langamma
gamla leift af kröftunum, því næsta dag lá hún í rúminu.
Oft fóru stúlkur, sem hraustastar voru, í hákarlalegur.
Jeg þekti gamlan kvenmann, sem aldrei hafði gifst, var
altaf 'í vist, lengst af í sama stað, Rauðseyjum, hún
sagðist hafa farið 16 hákarlalegur,. og var sárgröm yfir
að þær gátu ekki orðið 20. — Rað mun nú ekki öllu
nútíðarfólki Ijóst, hvernig þeim ferðum var háttað. Fyrst
og fremst voru skipin, sem höfð voru í þessar ferðir
svo stór, að illkleyft var að koma þeim á flot, þau voru
nefnd áttræðingar eða tíræðingar, og árarnar þvílík bákn,
að mjer finst nú orðið ótrúlegt að kvenfólk skyldi geta
borið þær. — Ætíð var valið gott veður, en oft breyttist
það fljótlega. Ef logn var, varð að taka róður, 6 — 7 vikur
sjávar, til að komast á miðin, og liggja svo í 1—2 sól-
arhringa eftir því, hve veiði var fljóttekin, og var ekki
furða, þótt einhverjum yrði hrollkalt eftir róðurinn, því'
lílil eða engin skýli voru á þessum skipum, og ekki varð
hitað kaffi, fyr en eftir þann tíma, að kaffimaskínur komu
til sögunnar, en fæði var jafnan gott, það besta, sem
til var í búinu, svo sem hangikjöt, magálar og lunda-
baggar, brauð og smjör o. s. frv., en til drykkjar sterk