Hlín - 01.01.1922, Blaðsíða 18

16
Hlin
og ódýr, til mentunar hafði litlu verið varið og aðbún-
aðúr var ekki af kostum gerður.
Nú er aðstaða iðnaðarmanna vorra mikið breytt. Mentun
aukin, áhöld dýr og ekki við alþýðu hæfi. Fáir iðnaðar-
menn búsettir í sveitum.— Iðnaðarmennirnir geta ekki að-
stöðu sinnar vegna verið leiðtogar og fræðarar alþýðu
í verklegum störfum á sama hátt og fyrirrennar þeirra.
Pað hefir lítið verulegt verið gert til að hjálpa mönn-
um að finna hentuga og arðvænlega ígripavinnu í kaup-
stöðum og sjávarþorpum. Orðin tóm nægja ekki, síst
ámælisorð fyrir leti og úrræðaleysi. — En það er sann-
ast að segja, að almenningur leggur sig lítt í líma um
útvegun efnis og áhalda í tíma eða fræðslu, sem að
gagni mætti koma.
Pað er eins og menn haldi, að aldrei muni aflinn
bregðast nje vinnan þverra, þótt reynslan hafi margsýnt
og sannað það gagnstæða.
En þá verða þeir að koma til hjálpar, sem sjá hver
voði búin er, ef iðjuleysið magnast í landinu og heimil-
islífið því spiilist.
Pað verða ótrúlega margir erfiðleikar á vegi þeirra,
sem vilja útvega sjer hentug áhöld og efni til heimilis-
iðnaðar, hvort heldur er útlent eða innlent, meðan engin
samtök eru um þá útvegi eða fyrirhyggja. — Þegar
komið er fram á vetur, rignir yfir mann úr öllum áttum
fyrirspurnum og bænum um áhöld og efni til heimilis-
iðnaðar, útlent og innlent, jafnvel frá skólum og göml-
um heimilisiðnaðarmönnum og konum, sem ætla mætti
að hefðu meiri fyrirhyggju. Það er hart að verða að
synja þessu fólki um hjálp og vita að það dregur urn
leið dáð úr því til framkvæmda. — Erfiðleikarnir, sem
mæta mönnum í þessu efni, tefja altjent fyrir og gera
menn leiða á öllu saman, svo þeir reyna máske aldrei
framar.
Pví verður það að vera eitt hið fyrsta verk þeirra, sem