Hlín - 01.01.1932, Side 137

Hlln
135
en »vikan« byrjaði: Gluggar losaðir, fsegðir og skreyttir með
íslenskum vörum. Kaupmenn sýndu málinu mikinn skilning, lán-
uðu t. d. margir glugga sína undir innlenda framleiðslu, ef þeir
höfðu ekkert af henni sjálfir og settu sínar vörur til síðu á
meðan. — Blöðin og útvarpið fylgdu málinu fast fram. Skól-
arnir vöktu á ýmsan hátt áhuga nemenda á málinu.
f ráði er að stofna til landsfjelagsskapar til að vinna fyrir
þetta mál, þar sem meðlimirnir yrðu fjelög og einstaklingar, sem
vilja leggja hugmyndinni lið, yrði þar unnið að framgangi
ýmsra skyldra mála.
lslenska vikan á Vestwrlandi: Úr sveit á Vesturlandi er skrif-
að: Jeg gerði að gamni mínu tilraun með, hvað jeg gæti komist
af með minst af aðkeyptu efni í mat yfir íslensku vikuna, með
11 manns í heimili, og hafa þó gott fæði. Kostnaðurinn varð kr.
1.17 alla dagana, og er það ótrúlega lítið. Því miður er ekki
hægt að taka heildaryfirlit af allri sveitinni í þessu efni, þvl
jeg veit ekki til að þetta hafi verið reynt nema hjer. Svo er
annað: Við höfum ágæt mjólkurráð og nægan garðamat. Hvað
fatnaðinn snertir, þá klæðum við okkur allar vikur ársins svo
mikið sem við getum af innlendum efnum. S.
Af Austurlandi er skrifað: Vel var íslensku vikunni tekið
hjer um slóðir, neitað sjer um kaffi, sykur o. fl. Hjer voru
haldnir tveir fjölmennir fundir og ekkert kaffi haft um hönd,
og varð jeg ekki vör við annað en allir Ijetu sjer það vel líka.
— Jeg' hef trú á að »vikan« leiði gott af sjer á ýmsan hátt. M.
Af Norðurlandi er skrifað: íslenska vikan gerði engar stór-
breytingar á fólki hjer um slóðir, því það hefur altaf verið
stundað að lifa sem mest á eigin framleiðslu þetta ár. Yfirleitt
held jeg að íslenska vikan hafi töluverð áhrif á hugi manna og
svo smásaman á breytnina. Þ.
Frá kvenfjelaginu »Freyja« í Arnameshreppi, Eyjafjarðar-
sýslu: Jeg ætla til gamans að segja þjer frá nýbreytni, sem við
fjelagskonur tókum upp fyrir íslensku vikuna í vor. Við komum
okkur saman um að mæta á næsta fundi í íslenskum ullarbol-
skyrtum, og þetta gerðum við, komum í vjelprjónuðum skyrtum
úr eingirni, sem hver og ein litaði eftir vild sinni. Ein konan
vakti mesta aðdáun hjá okkur, því hún hafði prjónað sér svuntu
líka. Hvorttveggja var í brúnum lit, smáreyrt, nema óreyrður
bekkur neðan um svuntuna. Sumar konurnar höfðu: meira að
segja brjóstnælur gerðar úr íslensku bandi með íslensku litun-
um, þær voru heklaðar. Þessir íslensku, heimaunnu munir voru
svo snotrir og þægilegir, að við munum framvegis nota þá ekki