Dvöl - 01.01.1938, Qupperneq 41

D V 0 L
3$
góður áfram, „að ef ég hefði
svona duft til þess að gefa Rosy,
þegar við borðum kvöldmatinn í
kvöld, þá herði það svo á henni,
að henni snúist alls ekki hugur,
þegar stundin kemur. Ég býst nú
reyndar ekki við, að hún þurfi
hvatningar við, en kvenfólkið er
nú einu sinni fúsara til ráðagerð-
anna en framkvæmdanna. Ef duft-
ið hefir skjót áhrif, vil ég gjarna
reyna það“.
„Hvenær á þessi heimskulegi
flótti ykkar að fara fram?“ spurði
Ikey.
„Klukkan níu“, svaraði McQo-
wan. „Kvöldverður er snreddur
klukkan sjö. Klukkan átta háttar
Rosy, og ber við höfuðverk.
Klukkan níu hleypir Parvenzano
gamli mér inn í bakgarðinn sinn.
Næsta garð á Riddle gamli, og
í girðingunni milli þeirra er laus
planki, þar fer ég í gegn. Síðan
fer ég að glugganum hennar og
hjálpa henni niður brunastigann.
Við þurfum að framkvæma þetta
svona snemma vegna kennimanns-
ins, en þetta er dauðans einfalt,
ef Rosy ekki hættir við allt saman
á síðustu stundu. Geturðu látið
niig fá ofurlítið af þessu dufti,
Ikey?“
Ikey Schoenstein snýtti sér sein-
lega.
„Chunk“, sagði hann. „Petta er
eitt þeirra lyfja, sem lyfjafræðing-
arnir verða að fara með af mikilli
gætni. Þú ert sá eini af kunningj-
um mínum, sem ég myndi trúa
fyrir slíku dufti. En fyrir þig skal
ég búa það til, og þú munt skjótt
komast að raun um, hver áhrif
það hefir“.
Ikey fór að lyfjaborðinu. Þar
smámuldi hann tvær uppleysan-
legar kúlur, sem hvor um sig inni-
hcldu ofurlítið af morfíni. Við
duftið bætti hann ofurlitlu af
mjólkursykri, til þess að rúmtak
þess yrði meira. Síðan bjó hann
snoturlega um þetta, í hvítum um-
búðum. Væri þetta tekið af full-
orðnum manni, myndi hann sofa
djúpum svefni í nokkrar klukku-
stundir, en engan skaða bíða við
það að öðru leyti. Þetta afhenti
han/i Chunk og ráðlagði honum
að láta það í einhvern vökva, ef
mögulegt væri, en viðtakandi
þakkaði innilega góða úrlausn.
En Ikey lét ekki staðar numið
við þetta. Hann boðaði hr. Riddle
á sinn fund, og skýrði honum frá
fyrirætlun McQowan. Hr. Riddle
var stæðilegur maður með tígul-
steinsrautt andlit og skjótur til
athafna.
„Mjög þakklátur", sagði hann
stuttlega við Ikey. „Þessi lati, írski
slæpingi! Herbergið mitt er beint
uppi yfir herbergi Rosy. Ég fer
þangað strax eftir kvöldverð með
hlaðna byssu og bíð. Komi hann
inn í bakgarðinn minn, fer hann
beina leið í sjúkrahúsið, en ekki
í brúðarsængina“.
Ikey taldi nú þessum málum vel
komið. Rosy hláut að sofa djúp-
um svefni í margar klukkustundir