Dvöl - 01.01.1938, Síða 59

D V Ó L
53
hafðar fyrir rangri sök, hvað því
viðvíkur, að þær noti meiri feg-
urðarmeðul, en konur fyrri tíma
hafa gert. Þeir súru menn, sem
hafa tileinkað sér þessa trúarjátn-
ingu: „Á okkar síðustu og verstu
tímum“, láta ógjarna af trú sinni.
En gaman hefði verið að lofa
þeim að hlusta á Joseppi, þegar
hann var að lýsa lífinu í Pom-
pei á blómatíma Rómaveldis. Við
vorum stödd þarna í safninu og
það, sem augun dvelja lengst við
þar, eru hunda og manna líkam-
ir úr sementi. Holdið hefir rotnað,
en mót líkamans, klæddum þeim
klæðum og í þeim stellingum,
sem hann hefir verið í þá,
geymdist í öskunni. Niður í þessi
steypumót var svo rennt sementi
og það eru þeir steingerfingar,
sem við nú horfum á. Flestir hafa
þeir fundizt við borgarhliðin og
hafa brugðið hönd eða klút fyrir
vit sér, til þess að forðast öskuna,
en hundarnir stinga undir sig
trýninu. Borgarhliðin í Pompei
voru átta, en þrjú þeirra eru þeg-
ar fundin. Götur þar í borg hafa
hvorki verið breiðar eða sléttar.
Pað eru djúp hjólför eftir vagn-
ana, og á hverju götuhorni, og
víðar, eru þrír stökksteinar. Á
þeim hafa menn stiklað, þegar
vatnið hefir runnið um göturnar
eins og í ræsi. Djúp spor eru í
steinana eftir það fólk, sem þarna
hefir stiklað fyrir þúsundum ára.
Götuhliðar húsanna eru ekki mjög
ásjálegar, það eru gráir, glugga-
lausir múrveggir. Á miðjum vegg
er innskot, þar eru aðaldyrnar.
Pegar við komum inn úr gang-
inum, erum við í „Atriet“, mót-
tökusal hússins. í loftinu er stórt,
ferhyrnt gat, þaðan kemur öll
birtan. í gólfinu undir þessu mikla
gati er grunn, ferhyrnt vatnsþró,
en þakið hallast frá öllum hliðum
niður að gatinu í loftinu og regn-
vatnið rennur í þróna. Beggja
megin við „Atriet“ sjáum við dyr
mjög háar (minnst 4V» m.), og
ofan til er hver hurð útskorin,
þaðan kemur ljós og loft inn í
hin litlu herbergi, sem flest eru
svefnherbergi. Við hliðina á
„Atriet“, gegnt innganginum, er
stórt, ferhyrnt herbergi, á milli
eru dregin þykk tjöld. Það er
,,Tablinum“, vinnustofa húsbónd-
ans. Herbergið er afarhátt undir
loft og mjög skreytt. Eiginlega er
þetta stór salur. Gólfið er lagt
með „Mosaik“, rósótt eða með
myndum, veggirnir eru klæddir
með mislitum marmaraplötum,
eða málaðir með marglitu ,,út-
flúri“ og líflegum smámyndum.
Loftinu er skipt í ferhyrnta reiti,
málaða, gyllta eða jafnvel lagða
með fílabeini. Af húsgögnum er
ekki mikið, þar er stór, þung,
málmslegin kista, það er peninga-
skrín húsbóndans, svo eru nokkr-
ir stólar og smá borð. Á þeim eru
dýrindis könnur og bikarar úr
silfri eða bronsi, með listrænum
myndum. Inni eru einnig legu-
bekkir með skrautlegum ábreið-