Dvöl - 01.01.1938, Qupperneq 78

72
)
D V O L
góðu alþýðumáli. Höfundurinn segir
prýðilega frá. Lesandinn getur ekki
varizt þeirri hugsun, að óvenjuleg á-
nægja hafi það verið, að hlusta á þess-
ar frásagnir af vörum hennar sjálfr-
ar, gömlu konunnar. Hún lýsir prýði-
lega samtíð sinni. Bregður upp skýr-
um myndum af mönnum og málefnum
og kryddar frásögnina með góðlát-
legri fyndni, en er hógvær í dómum.
Bókin veitir mikinn fróðleik um líf
og háttu þjóðar vorrar á öldinni, sem
leið, og jafnvel hyilir undir 18. ald-
ar fólk í fyrsta kaflanum. Rúmið leyf-
ir ekki að endurprenta sýnishorn, en
ég vil benda mönnum á kafla, sem höf.
nefnir „Gleymska“, bls. 73—83. Þar er
sögð ógleymanleg ferðasaga og með
skörpum línum sýndur munurinn á
því sem var og er í samgöngumál-
um hér á landi o. fl.
Eg get ekki stillt mig um að benda
foreldrum og kennurum á formála bók-
arinnar, þar sem sagt er frá þvi,
hvernig höf .fer að „búa til sumar
og sólskin" fyrir börnin sín.
Frágangur bókarinnar er góður og
prentvillur fáar. Efnisyfirlit vantar, og
er það miður.
Ég þykist viss um, að „Minning-
ar“ verði ein þeirra bóka, sem menn
taka sér oft í hönd, eftir að hafa les-
ið hana einu sinni. Og lesendur munu
hugsa með virðingu og þakklæti til
frú Ingunnar, sem á gamals aldri gef-
ur þjóð sinni tvær góðar bækur, eftir
að hafa innt af hendi óvenjulega mik-
ið æfistarf á öðru sviði.
Ingimar Jóhannesson
Gyðjan og uxinn.
Síðasta bók Kristmanns Guðinunds-
sonar heitir Gyðjan og uxinn. Bók
þessi kom á markaðinn á síðastliðnu
ári, og var gefin út af Ólafi Erlings-
syni.
Nafnið er sérkennilegt og minnir á
æfintýr, enda má segja, að bókin sé
nokkuð með því sniði.
Þessi saga er iíka alveg sérstök í
íslenzkum bókmenntum að því leyti,
að hún gerist aðallega á eynni Krít
fyrir þúsundum ára.
Aðalsöguhetjunni, ungum, þrakversk-
um höfðingjasyni, er með köflum vel
lýst, en samt kemur hér enn i ljós
hin gamla veila þessa höfundar, þar
sem )iann er sífellt að láta persónunn-
ar fálma eftir forboðnum ávöxtum, og
skín jafnvel ó stöku stað í grófar
nautnahneigðir hjá söguhetjunum.
Mál og frásagnarháttur er líkur og
á fyrri bókum höfundarins, og má
margt gott um hvorttveggja segja.
En það er söguefnið, sem er at-
hyglisverðast um þessa bók, eins og
áður er sagt.
E. Bj.
Viðar,
Ársrit íslenzkm hérafisskóla, 2 árg.,
hefir nýlega verið sent Dvöl. Rit þetta
er allstór bók, með mörgum mynd-
um, og gefið út af „Félagi héraðs- og
alþýðuskólakennara", en ritstjóri þess
er Þóroddur Guðmundsson frá Sandi,
kennari að Eiðum. Reykjanesskóli hef-
ir nú bætzt' við héraðsskólana og er
allmikið frá þeim skóla í þessu riti,