Dvöl - 01.01.1943, Qupperneq 62

60
DVÖL
II\ ii*li 1 \ iii«1 nriiin á Arafatvöllimi
| Fcrðasaga Itliihaincðstrúarnianns |
AÐ ER UPPHAF þessarar frá-
sögu, a'ð Englendingur einn,
sem var foringi í hernum í Sara-
wak á Borneó, gekk af kristinni
trú og gerðist Múhameðstrúar.
Var hann með viðhöfn skírður til
hins nýja átrúnaðar og gefið nafn-
ið Abdúl Rahman. Verður hann
hér nefndur því nafni.
Abdúl Rahman hafði í mörg ár
dvalið meðal Malaja á Borneó og
haft náin kynni af lífi þeirra og
háttum. Hann hafði séð mýmörg
óræk dæmi þess, hvernig Múham-
eöstrúin mótaði hugarfar fólksins,
veitti því aukinn þroska og glæddi
minn,“ sagði Niels Hansen dálítiö
mæðulega — „þú heldur það. Það
getur verið. ... Og ef það er Guðs
vilji, þá. ...“
Svo dró hann úrið upp úr vestis-
vasa sínum og leit á það.
„Herra trúr!“ hrópaði hann. —
„það er þá orðið svona áliðið. Við
skulum fara inn að borða, drengur
minn.“
Nokkrum árum seinna, þegar ég
var kominn á allt annan lands-
enda, frétti ég, að þau Inger og
Karl væru gift, og hafði Niels Han-
sen séð þeim fyrir staðfestu —
keypt handa þeim . búgarð með
allri áhöfn.
dug þess og sannar dyggðir. Hann
dáðist að frábærri þrautseigju
þess, lítillæti þess, háttprýði þess,
sjálfstjórn þess, gjafmildi þess
við fátæka og umkomulausa og
þeirri óbrigðulu virðingu, sem
sérhver manneskja sýndi foreldr-
um sínum, og hann undraðist
stórlega meö hvílíku jafnaðargeði
það tók hverju því, er að hönd-
um bar, jafnvel sjálfum dauðan-
um. Trú þess á hinn eina sanna
Guð var svo bjargföst og vissan
um sigurlaun allra, er trúir væru
honum og sjálfum sér, unz sinn
bana biöu, var svo óbifanleg, að
trú kristinna þjóða í Norðurálfu
varð sem dauður bókstafur og
hjóm eitt í samanburði við það.
En umfram allt annaö öfundaði
hann þó þessa Múhameðstrúar-
menn af hugró þeirra. Sjálfur var
hann hverflyndur, iðulega kvíðinn
og jafnvel bölsýnn, ef hann sætti
andblæstri, en bjartsýnn úr hófi
fram, þegar allt lék í lyndi. En
Malajarnir, sem hann umgekkst,
voru ávallt stilltir vel í gleði og
æðrulausir í mótlæti. Allt, sem að
höndum bar, var aö vilja Guðs,
sögðu þeir.
Honum duldist ekki, aö Mú-
hameðstrúin mundi veita honum
stórum aukinn styrk til að gegna