Dvöl - 01.01.1943, Qupperneq 63

DvöL
G1
vandasömum störfum, ef hann
fengi tileinkað sér kraft hennar
°g kjarna. Lengi vel hikaði hann
bó við að kasta bernskutrú sinni,
en að lokum sleit hann af sér all-
ai' viðjar, sem biskupakirkjan
enska hafði á hann lagt í æsku,
°g snerist opinskátt til Múham-
eðstrúar. Litlu síðar tók hann unga
stúlku af Malajakyni sér fyrir
konu. Hún hét Múníra.
Það er æðsta von sérhvers Mú-
hameðstrúarmanns að fara píla-
grímsferð til Mekku, hinnar helgu
borgar, þar sem Múhameð fædd-
ist. Engar þrautir fá aftrað sönn-
um Múhameðstrúarmanni frá því
aö takast þá ferð á hendur. Sér-
hvert harðræði og likamskvöl er
einskis verður hégómi hjá þeirri
ólessun að gista borg spámanns-
ins. Ekki leið á löngu, unz Abdúl
Rahman tók að hyggja á Mekku-
ferð. En þar var illur þröskuldur
í vegi: Til Mekku fær enginn að
koma, nema sérstakt ferðaleyfi
komi til, en Arabar eru ákaflega
tortryggnir í garð Norðurálfu-
hianna, jafnvel þótt Múhameös-
trúar séu.
bar eð Abdúl Rahman reyndist
ókleift að fá slíkt ferðaleyfi í
Austur-Indíum og Singapore, af-
f'éð hann að takast ferð á hendur
til Englands í þeirri von, að arabska
sendisveitin í Lundúnum yrði fá-
^nleg til að greiða götu hans.
Hann komst til Lundúna í des-
embermánuði; það var árið 1935.
En þegar til kom, var arabska
sendisveitin mjög treg til þess að
sinna málaleitan hans, þvi að Ibn
Saud, konungur Arabíu, hafði lagt
bann við, að nokkur Norðurálfu-
maður, el’ skemur hefði verið Mú-
hameðstrúar en sex ár, fengi vega-
bréf til Mekku. Horfði nú mjög
þunglega fyrir Abdúl og konu
hans. Éó voru þau stillt vel, því að
i kóraninum segir, að sá maður sé
sterkari, er sefar reiði, heldur en
glímukappi, er sigrar efldan and-
stæðing. Eftir langt þóf var þeim
þó gefinn kostur á vegabréfi til
Jeddu, hafnarborgar á austur-
strönd Arabíu, og skyldu yfirvöld
þar ákveða, hvort hann fengi að
halda förinni áfram til Mekku.
Þessi málalok lét Abdúl sér
lynda. Það er hyggilegt að bjarg-
ast við ilskó, þar til Guð miðlar
ristarskóm, segir í kóraninum.
Eftir þessi erindislok bjóst Ab-
dúl skjótt til ferðar með konu
sína. Þau tóku sér flugfar til Par-
ísarborgar, ferðuðust þaðan með
járnbrautarlest til Brindisi og
flugu síðan til Alexandríu. í Súez
náðu þau egipzku pílagrímaskipi,
er var á leið til Jeddu.
Farþegarnir á þessu skipi var
harla sundurleit hjörð. Þar voru
Tyrkir, Sýrlendingar, Márar,
Afríkumenn, Egiptar og stór hóp-
ur Afgana, er komiö höfðu fót-
gangandi úr f j allaheimkynnum
sínum alla leið til Súez; þeir höfðu
verið tvö ár á þvi ferðalagi. Pila-
grímarnir voru af öllum stigum
mannfélagsins, snauðir og ríkir,