Dvöl - 01.01.1943, Qupperneq 75

D VÖL
leiö sína um. Þeir vissu fremur
hvor af öðrum en þeir sæjust í
myrkrinu. Benja varð um það
hugsað, að hvað sem fyrir kynni
að koma á slíkri nóttu, yrði það
að vera leyndarmál hennar.
En þegar þeir nálguðust brúna,
£em liggur yfir fljótið, hægðu þeir
gönguna. Þeir fóru ekki yfir
brúna. Þeir námu staöar, þegar
þeir komu að henni. Því næst
héldu þeir aftur heim.
En morgun nokkurn, er Benja
vaknaði, var Ramí risinn úr rekkju
og á braut. Hann var hvergi sjá-
anlegur.
Benja læsti húsinu og lagöi af
stað. Skammt frá brúnni mætti
hann Ramí á heimleið.
„Þú kemur frá Dsjuta“, mælti
hann.
„Já, og hefi fengiö kvenhjálp“.
Benja hugðist halda áfram, en
bróðirinn stöðvaði hann. „Hún
kemur á morgun," mælti hann. „Þú
Eettir að geta beðið þangað til“.
Benja lét að orðum bróðurins
eins og hann hafði jafnan gert frá
t>ví að hann var barn. Myndi
breyting á því verða, skynjaði
hann, að eitthvað hlyti að koma
fyrir. Hann skynjaöi og, að þess
myndi verða skammt að bíða.
Hvorugum bræðranna kom
blundur á brá næstu nótt. Benja
veis fyrr úr rékkju. Hann gekk út
og beitti hestum fyrir vagninn.
Verði guðs vilji, hugsaði hann.
Hann hafði ekki tekið neina á-
73
kvörðun. En það, sem fyrir átti að
koma, kom fram eigi að síður.
En alla nóttina höfðu honum
birzt sýn ógnleg, afskræmd and-
lit, og hann hafði heyrt óskiljan-
legar raddir. Einhver hafði komið
að rekkju hans og staðið þar um
hríð. En honum hafði ekki verið
uhnt að sjá, hver þetta var, hvort
hann var lífs eða liðinn; það var
eins og myrkrið andvarpaði og
bærðist.
„Benja“, var sagt, — „Benja“.
Það var enn myrkt af nóttu, og
stjörnur skinu. En í bjarmanum
millum fjallanna í austri sást lit
bregða á himininn sem af eldi í
fjarska.
Nú kom Ramí einnig út. „Þú
hefir hugsað þér að sækja Nat-
elu. Við getum farið báðir“.
„Ég ætti að vera einfær um
það“, mælti Benja.
Ramí svaraði ekki. Hann steig
upp í vagninn og settist í ekils-
sætið.
„Hvað kemur hún þér við?“
mælti Benja.
„Hefir þú ef til vill hugsaö þér
að kaupa hana?“ spuröi Ramí.
„Nú orðið þurfa menn ekki að
kaupa sér stúlkur“, mælti Benja.
„Það eru komin á ný lög, sem
mæla svo fyrir, að allar stúlkur
skuli vera frjálsar og fá þann
maka, er þær kjósi helzt“.
„Séu ný lög komin á, sem mæli
svo fyrir, að stúlkurnar skuli velja
sjálfar, skal henni það heimilt",