Dvöl - 01.01.1943, Síða 108

106
D VÖL
lækkað um tuttugu af hundraði.
Með þessari gjöf gátu svo fylgt
nokkur vel valin orð, þar sem
afa gamla var óskað friðsamra
elliára. Þar að auki var stóllinn,
sem hann sat í úti við gluggann,
þegar hann las dagblöðin, orðinn
mesta skrifli.
María var önnur dóttirin. Hún
hafði skilið við mann sinn (á
kostnað ríkisins) og átti nú von
á fjórða barninu, áður en skilnað-
urinn var þó endanlega útkljáður.
Henni ieizt ekki á hugmyndina
um hægindastóiinn. Það var líkt
honum Dirk að láta sér detta
annaö eins í hug. Enginn neyddi
afa til að sitja á berum gormun-
um í gamla stólnum, og var það
ekki líka amma, sem hafði slitið
stólsessunni? Þetta hafði afi sagt
svo oft. Ef íjölskyldan ætlaði nú
öll að gefa honum eina gjöf, varö
það að vera eitthvað nytsamt, en
ekki nein bölvuð vitleysa. Vetrar-
frakki, hlýr hálsklútur, vettlingar
eða hlýir og sterkir morgunskór.
— Þetta mundi koma sér vel og
ekki verða nærri eins kostnaöar-
samt.
Pétur og Frans höfðu ekkert
lagt af mörkum í fjárhirzlu heim-
ilisins síðustu árin, en oft heimsótt
veðlánarann og orðið þá að fá lán
hjá afa gamla til að geta heimt
gripi sína aftur. — Þeir voru óá-
nægðir með allar þessar uppá-
stungur, voru ákveðnastir á móti
biblíunni, stólnum og vetrar-
frakkanum. Þeir gerðu stórfelldar
áætlanir (án þess þó að hafa efni
á að framkvæma þær), og þeir
töluðu um að skreyta dagstofuna
með dúkum og grænum greinum
meðan afi væri sofandi og draga
til heimilisins gnægðir af góðum
ávöxtum og vínum.
Yngsti sonurinn hét Henk. Hann
hafði nýlega verið skráður í her-
þjónustu og átti að fara til Aust-
ur-Indlands. Þótt hann væri löngu
búinn að eyða allri fyrirfram-
greiðslunni sinni, kom hann með
þá uppástungu, að vandamálið
um afmælisgjöfina yrði leyst á
þann veg (nú voru aðeins fjórir
dagar til stefnu), að gefa gamla
manninum ljósmynd af allri fjöl-
skyldunni, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum, öllum í ein-
um hóp. Þetta mundi öllum koma
vel og þó sérstaklega Henk sjálf-
um, sem nú var á förum til Ind-
lands.
Eftir nokkrar bollaleggingar var
þessi tillaga samþykkt, og næsta
dag,' sem var sunnudagur, fóru
þau öll til myndasmiðsins og sátu
fyrir. Enginn meðlimur fjölskyld-
unnar var fjarverandi. Jafnvel
Toon, maður elztu systurinnar,
sem hafði komiö kafskeggjaður af
spítalanum kvöldið áður, lét sig
ekki vanta. Stúlkurnar — Maríá,
Truns og Jet — sátu fyrir miðju,
en á bak við þær stóðu karlmenn-
irnir, Dirk, Pétur, Frans, Henk og
Torn. Pétur lengst til vinstri með
þriggja missera gamlan son sinn
og Henk lengst til hægri meö