Melkorka - 01.06.1949, Page 10

Á ÖRÆFUM ER ALLT HREINT
Eftir Ólöfu D. Árnadóttur
Komdu upp til fjalla, upp til fjalla og frelsis
— ;iður cu sól og dagur dvín.
-------Fyrir ofan Gullfoss fórum við yfir
hin ósýnilegu landamæri byggðarinnar og
öræfanna — það lifir enn í huga mínum.
Þið munið eftir smyrslunum, sem huldu-
fólkið átti stundum til þess að rjóða á augu
mennskra manna, og lukust þá upp fyrir
þeim undraverðir huliðsheimar. Mér er nær
að halda, að það standi huldumenn á verði
við landamæri óbyggðanna, því að hér opn-
aðist fyrir okkur nýtt land. Sem betur fer er
ég ekki svo samvizkulaus, að mig dreymi um
að fara að lýsa því. Mér fannst bara að þetta
vera ísland, sem við ókum nú inn í, en
byggðin með ströndum fram, Reykjavík og
allt iiennar veldi, það kom upp í hugann
eitt augnablik — sem umkomulaus útskaga-
byggð — og hvarf á því næsta fyrir krafti
þessa volduga meginlands.
Okkur fannst sem við værum að koma
heim úr löngu, þreytandi ferðalagi, en allt
sem var það lá nú að baki, eins og draum-
óranótt.--------Hér voru blóm á milli bíl-
þú brosir til kvennanna heiður og fagur,
og gætir að, hvort okkar grói nú sár,
hvort' gangi til þurrðar vor afskipti hagur.
Sem frjálsborin þrá ertu, fagur og hreinn,
sem fagnandi hátíð, sem starfsþróttur
glaður,
sem lifandi áhugi, á baksvipinn beinn,
sem blessaður áfanga- og hressingarstaður.
En mest þá við dáum, er sendu þig, sveinn,
að segja okkur frá því, að konan sé maður.
A örccfum er allt hreint.
faranna og Bláfell og Jarlshettur frarn und-
an.
Við tjölduðum við Hagavatn skammt frá
nokkuð vatnsmikilli grámórauðri jökulá.
Brátt kemur ein af samferðakonunum
fram í tjalddyrnar sínar með grautarpott í
báðum höndum.
Hvar er hægt að fá vatn?
Fararstjórinn veifar hendinni í áttina til
árinnar — þarna er nóg vatn.
Hvað er þetta, eigum við að drekka þetta
skólp?
Á öræfum er allt hreint, sagði fararstjór-
inn góðlátlega og brostf — nei, það var ann-
ars ekki þá sem hann sagði þetta, það var
norður á Hveravöllum — en guðdómleg
setning er það samt — bara að hún væri
sönn, en það er hún nú ekki. Því miður er
óhreint inni á öræfum. Ég á hér ekki við
skuggana á Kili eða reimleika á Hveravöll-
um, heldur óhreinleika af manna völdum.
Skyldu Iiálfblindir menn stundum gista
í skálanum í Hvítárnesi. Þar stendur stóru
letri í anddyrinu, að tómar niðursuðudósir
8
MELKORKA