Valsblaðið - 01.05.1991, Blaðsíða 59

3. flokkur Vals 1925. Standandi fra vinstri: Axel Mogensen, Jón G. S. Jónsson, Hólmgeir
Jónsson, Jón Eiríksson, Björn Sigurðsson, Jóhannes Bergsteinsson, ?, Þórarinn Andrés-
son og Agnar Breiðfjörð. Sitjandi frá vinstri: Erlendur ?, Leifur H. Bjarnason og
Ólafur?.
2. flokkur Vals 1928. Standandi frá vinstri:
Andrésson, Jóhannes Bergsteinsson, Axel
björnsson og Skúli Jóhannsson. Sitjandi frá
son og Sveinn Zoéga.
Jón Eiríksson, Björn Sigurðsson, Þórarinn
Jónsson, Kristján Isaksson, Bjarni Guð-
vinstri: Erlendur Jónsson, Jón Kristbjörns-
vorum samheldinn hópur og þarna átti ég
marga góða félaga og kynni við þá hafa
gefið mér mikið.
Ég minnist þó alltaf hins sorglega at-
burðarþegar Jón Kristbjörnsson, sem var
markvörður okkar, framúrskarandi fé-
lagi og góður Ieikmaður, fórst í slysi í
íþróttakappleik.'1
MENN HÖFÐU FATASKIPTI í
GRYFJUM
— Hvernig voru aðstæður til knatt-
spyrnuiðkunar á þessum tíma?
„Þær voru nú ekki upp á marga fiska,
samanborið við það sem gerist í dag. Val-
ur var þó það heppinn að eignast sinn
eigin knattspyrnuvöll úti á Melum. Þar
voru melarnir ruddir og komið upp hinu
þokkalegasta svæði. Sá völlur var þar sem
gamli Melavöllurinn var síðar. A þessum
Valsvelli var þó ekki burðug aðstaða og
til dæmis var engin búningsaðstaða þar.
Menn fóru því í nálægar gryfjur og höfðu
þar fataskipti og fóru í íþróttagallana.
Melavöllurinn varð síðan að miðstöð
allra meiriháttar íþróttamóta og knatt-
spyrnuleikja í borginni, en hvað Val varð-
ar var það náttúrlega gríðarlega stórt
skref sem stigið var þegar Hlíðarendi var
keyptur. Þar átti sér stað mikil uppbygg-
ing og svæðið er enn í uppbyggingu og þar
nú ein glæsilegasta íþróttaaðstaða á land-
inu.“
Aðspurður segir Jón að áhorfenda-
sókn hefði verið upp og ofan á þeim tíma
sem hann var í knattspyrnunni. „Þegar
mikið var í húfi var samt oft talsverður
fjöldi á leikjum. Einnig hélst áhorfenda-
sókn í hendur við bætta aðstöðu fyrir
áhorfendur og þeim fjölgaði í samræmi
við hana.“
— Er mikill munur á knattspyrnunni
núna og þeirri sem leikin var þegar þú
lékst knattspyrnu?
„Já, blessaður vertu. Leikmennirnir
núna eru orðnir miklu leiknari heldur en
þá var og eins hefur leikskipulagið breyst
mjög mikið. Þegar ég var að spila var
leikskipulagði mjög fastskorðað. Þá var
skipulagið þannig að það var markvörð-
ur, tveir bakverðir, þrír miðverðir og
fimm framherjar. Bakverðirnir máttu
helst ekki fara fram fyrir miðjuna —
menn sem eru farnir að gera mörk nú til
dags. Miðverðirnir voru eiginlega mest
hreyfanlegir og máttu fara um allan völl,
eins og þeir vildu. Kantmennirnir áttu að
fara frá miðju og upp að endamörkum og
gefa knöttinn fyrir. Þetta var því allt
fremur fastmótað.“
— Var mikið um pústra manna í mill-
um á þessum tíma? Var þetta kannski
meiri karlmennskuíþrótt þá en nú?
„Það kom fyrir að mönnum lenti sam-
an og þeir stjökuðu hver við öðrum. Ég
held að knattspyrnan hafi þó verið prúð-
mannlegri á þessum tíma en nú er og ekki
eins mikið um fautabrögð þá og nú. Það
var samt alltaf einn og einn sem var harð-
ur í horn að taka, en ekki svo að sök
kæmi.“
HVERJUM MANNI HOLLT AÐ
STUNDA ÍÞRÓTTIR
— Hvererfyrstaminningþínum Val?
„Ég man ekki eftir neinum ákveðnum
hlut, sem ég get bent á, í því sambandi.
Ég minnist þess þó að félagsskapurinn og
félagsandinn var alltaf í hávegum hafður
hjá Val og það hafði ákaflega mikið að
segja fyrir mann þegar maður fór að tak-
ast á við lífið. Ég held að það sé mikils
virði fyrir hvern sem stundar íþróttir að
einhverju leyti, þó það séu ekki keppnis-
íþróttir. Félagsskapurinn og hin líka-
ntlega hreyfing er hverjum manni svo
mikilvæg og ætti enginn að láta það fram-
hjá sér fara.“
— Hvernig finnst þér þróunin hafa
verið hjá félaginu, frá því að þú lékst með
liðinu?
59