Valsblaðið - 01.05.1991, Side 14

SAGA VALS SÍÐUSTU
TÍU ÁRIN, 1982-1991
Þróunin að
Hlíðarenda —
uPPbygging fél-
agsins og tíma-
mótaatburðir
Texti: Þorgrímur Þráinsson
A áttatíu ára afmælisári Vals 1991 er
rétt að líta yfir farinn veg og stikla á stóru
urn sögu félagsins síðasta áratuginn. Árið
1981 kom út vegleg bók, Valur vængjum
þöndum, sem fjallar nokkuð ítarlega um
sögu félagsins til þess árs en í þessu af-
mælisriti er síðasti áratugur til umfjöllun-
ar. Jón G. Zoéga, formaður Vals, segir
frá tildrögum þess að ráðist var í byggingu
stóra íþróttahússins en stuðst er við Vals-
blöð frá 1982-’90 hvað varðar umfjöllun
um uppbyggingu félagsins að Hlíðarenda
að öðru leyti og tímamótaatburði.
„Það sem hefur fallið niður en þarf að
vera fyrir hendi eru tildrög þess að ráðist
var í byggingu nýs íþróttahúss,“ segir Jón
G. Zoéga sem var formaður knattspyrnu-
deildar Vals þegar framkvæmdir við nýja
íþróttahúsið hófust. „Það var stjórn
knattspyrnudeildar Vals 1980 sem átti
hugmyndina að því að byggja nýtt
íþróttahús. Við vorum í verulegum vand-
Jón Gunnar Zoéga, formaður Vals.
„Vá! Eigum við þennan?“ Valsstúlkur í 5. flokki A-liða með sigurlaunin í Gull- og
silfurmótinu 1991.
ræðum með vetraræfingar knattspyrnu-
manna innanhúss því þeir voru látnir sitja
á hakanum af skiljanlegum ástæðum við
nýtingu eina íþróttahúss félagsins. Hand-
boltinn og körfuboltinn eru inniíþróttir
og þess vegna áttu þessar greinar flesta
tíma í húsinu. Engin áform voru uppi hjá
aðalstjórn félagsins og ekkert í gangi sem
benti til þess að íþróttahús yrði reist á
næstu árum. Við í stjórn knattspyrnu-
deildar fórum þá að velta fyrir okkur
möguleikum á því að koma okkur upp
aðstöðu fyrir knattspyrnumenn á þann
hátt að þeir gætu sparkað innanhúss þótt
ekki væri um glæsilegt íþróttahús að
ræða. Fyrst beindust sjónir manna að
flugskýlunum sem voru í næsta nágrenni
við Hlíðarenda. Eftir frumkönnun kom í
ljós að við fengum ekki inni í neinu flug-
skýli. Þá beindust augu manna að því að
kaupa stóran bragga af varnarliðinu og
reisa hann á Hlíðarenda. Á sama tíma var
ljóst að sýningarskáli, sem hafði verið
nokkur ár við Laugardalshöllinni og var í
eigu Kaupstefnunar hf., var til sölu. Við
ákváðum að ganga til samstarfs við Kaup-
stefnuna um kaup á skemmunni sem var
óeinangruð og súlulaus.
Knattspyrnudeildin keypti skemmuna
fyrir sinn eigin reikning — lét rífa hana í
Laugardalnum og flytja hana að Hlíðar-
enda. í stjórn knattspyrnudeildar á þess-
um tíma var Þorvaldur Mawby, sem var
framkvæmdastjóri eins stærsta bygginga-
félags landsins, Byggung hf., og hafði
hann gríðarlega þekkingu á byggingamál-
Sigurkoss Valsgutta eftir glæsilegan sigur
6. flokks á Shell-mótinu í Vestmannaeyj-
um.
um og góð sambönd sem nýttust knatt-
spyrnudeildinni. Fyrstu áform voru þau
að steypa sökkul og reisa skemmuna á
hann. Við komust að því að það kostaði
lítið meira að hafa sökkulinn 2-3 metra
upp úr jörðinni í stað þess að hafa hann
við jörð. Væri skemman síðan sett á slík-
an sökkul væri komið stórt og fyrirtaks
íþróttahús. Knattspyrnudeildin réðst í
það að grafa grunn, steypa sökkulinn og
reisa skemmuna ofan á hann. Við þessar
framkvæmdir þurfti að færa gamla maiar-
völlinn, sem snéri frá austri til vesturs, á
þann hátt að hann snéri frá norðri til suð-
urs eftir framkvæmdirnar. Allt þetta ann-
aðist knattspyrnudeild félagsins og um-
14