Valsblaðið - 01.05.2007, Blaðsíða 65

Valsfjölskyldan
----- — ...
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmt
Brynjar llarðarsun unttur leikmaður hjá Val sem hér brýst í uettn hjá Geir Hallsteinssyni ott Áma
Árnasyni FII skuraAi sitturmark Vals í Itarkvóldi rétt lyrir lelkslok. Ijilsm. Kmlllu.
Valur sigraði í
leik mikilla mistaka
mál barna sinna. Þau sýna íþróttaiðkun
þeirra áhuga en finnst að börnin eigi að
hafa ákveðið frelsi í íþróttum og finna
sig þar á eigin forsendum. Foreldrar
megi ekki vera með óraunhæfar vænt-
ingar um árangur í íþróttum, aðalatriðið
sé að bömin njóti þess að vera í íþrótt-
um og því félagsstarfi sem fylgir. For-
eldrar verði að gæta þess að hvetja fyrst
og fremst liðið áfram, en ekki bara eigin
böm sérstaklega. Þau segjast hins veg-
ar ekki sérstaklega tekið að sér að vera
í leiðtogahlutverki í foreldraráðum, en
hafi frekar verið reiðubúin að hjálpa til
þegar þess gerist þörf.
Brynjar og Guðrún eiga tvö börn sam-
an sem búa í foreldrahúsum, en þau eiga
eldri börn sem flutt era að heiman. Dav-
íð spilaði bæði handbolta og fótbolta
með yngri flokkunum. Hjalti og Hjört-
ur bjuggu í Hafnarfirði og spiluðu með
FH. Þeir eru nú allir við háskólanám
erlendis, Davíð og Hjalti í Danmörku og
Hjörtur í Bandaríkunum. Bjarki Brynj-
arsson spilar fótbolta með 2. flokki Vals
og gengur vel og Harpa Brynjarsdóttir
er nú í 5. fl. í handbolta en spilaði einn-
ig fótbolta og varð m.a. Islandsmeist-
ari fyrir nokkrum áram með 6. flokki.
Aðalástæðan að hún hætti í fótbolta var
að bekkjarfélagarnir hennar voru flestir í
handbolta og henni gengur betur í hand-
boltanum. Hún segist vera ánægð í hand-
boltanum.
En hver er bessi Brynjar
Harðarson? Hver er
Valsmaðurinn?
„Ég flutti í Hlíðarnar 1965, þá bara 4 ára.
í föðurfjölskyldu voru miklir Valsarar
sem höfðu spilað með meistaraflokki,
Sigurhans Hjartarson og Hreinn Hjart-
arson, bræður pabba. Fótboltinn átti hug
minn allan og ég átti í raun bara eitt leik-
fang sem var bolti. Það má segja að ég
hafi alist upp í orðsins fyllstu merkingu
á Hliðarenda. Ég var þar öllum stundum,
meira held ég en nokkur annar af minni
kynslóð. Ég veit ekki um marga á mín-
um aldri sem hafa haft eins sterkar ræt-
ur þarna. Ég sá nánast hverja einustu
meistaraflokksæfingu, bæði í handbolta
og fótbolta í mörg ár. Ég var hvergi ann-
ars staðar á sumrin og fór sjaldnast heim
fyrr en meistaraflokkurinn var búinn að
æfa. Ástríða mín á félaginu er því mjög
rík. Ég tengdist mörgum af „gömlu“
mönnum eins og Sigurði Olafs og fleiri
sem þá störfuðu gjaman sem húsverðir í
Dcemigerð mynd afBrynjari frá u.þ.b. 1980.
Valsheimilnu. Þeir þurftu oft að hringja í
foreldra mína og láta sækja mig seint á
kvöldin til að losna við mig af svæðinu.
Ég var bara smá strákur þegar ég horfði
á flest allar æfingar hjá Mulningsvél-
inni. Það var því sérkennilegt að vera allt
í einu farinn að spila með þessum köpp-
um.
Krakkarnir í Val komu alls staðar að,
bæði úr Kópavogi, Breiðholtinu og víð-
ar. Þetta var langt í frá eingöngu úr Hlíð-
unum. Það var bara æft í mesta lagi tvis-
var til þrisvar í viku. Fyrstu þjálfararnir
mínir í fótbolta voru Þórir heitinn Jóns-
son og Hörður Hilmarsson. Hörður seg-
ir alltaf „sonur sæll“ þegar við hittumst.
Síðan þjálfaði Robbi Jóns. mig í mörg ár
í fótboltanum. Ég held að ég hafi verið
sá eini úr öllum árgangnum í Hlíðaskóla
sem fór alla leið í íþróttum. Ég spilaði
bæði fótbolta og handbolta alla yngri
flokkana, en ég varð aldrei íslandsmeist-
ari með þeim. Kjaminn var aldrei nægi-
lega sterkur í samnburði við þá geysilega
sterku árganga sem vora rétt á undan og
eftir mér. Ég var stundum með þremur
flokkum á sama tíma í handboltanum. Ég
spilaði bara einn úrslitaleik í yngri flokk,
en það var í 4. flokki í handbolta og mér
er það alltaf minnisstætt vegna þess að
það vantaði þrjá mjög góða leikmenn
í liðið því þeir voru að fermast þennan
dag. Því var ekkert breytt í þá daga.Við
spiluðum við Fram og þá var aðalleik-
maður þeirra Sigurður Einarsson stjórn-
arformaður Kaupþings. Við töpuðum.
Ég sé enn eftir því að hafa hætt í fót-
bolta í 3. flokki og valið handbolta. Það
var kannski bara að handboltinn var að
mörgu leyti vinsælli og aðstaðan var bara
þannig að það var stutt tímabil í fótbolt-
anum og svo var handbolti allan vet-
urinn. Valur var ekki með sterkt lið í
mínum árgangi hvorki í handbolta né fót-
bolta og einhvern veginn þá heillaðist ég
bara af handboltanum, en ég held að ég
hefði alveg haft jafnmikla möguleika í
fótboltanum,“ segir Brynjar.
Handboltaástríða
„Ég hafði gífurlega gaman af handbolt-
anum og á þessum tíma var vegur hand-
boltans mjög mikill. Maður fór í alla
Valsblaðið 2007
65