Valsblaðið - 01.05.2007, Side 66

Úrvalslið Þorbjarnar Jenssonar íkveðjuleik liússins 15.júm'2005. Ejri röð f.v.: Brynjar Harðarson, Ólafnr Stefánsson, Jón Kristj-
ánsson, Dagur Sigurðsson, Eyþór Guðjónsson, Jiíli'us Jónasson, Sigfús Sigurðsson, Júlíus Gunnarsson, Finnur Jóliannsson, Þor-
björn Jensson og Stefán Carlsson. Neðri röð f.v.: Geir Sveinsson, Guðmundur Hrafnkelsson, Valdimar Grímsson (sonur Grímur
Valdimarsson), Einar Örn Jónsson, Örvar Rúdólfsson, Jakob Sigurðsson, Ingi Rafn Jónsson og Kári Guðmundsson.
landsleiki í Laugardalshöllinni, en við
vorum þá á heimsmælikvarða, kepptum
oft við fremstu handboltaþjóðirnar og
vorum nærri toppnum, erum nú reynd-
ar enn ekki langt frá honum. Þetta heill-
aði mann mjög mikið. Valur átti mjög
sterkan meistaraflokk þarna á áttunda
áratugnum í öllum boltagreinum, ekki
síst í handbolta. Síðan á ég mín ár í Val
með einhverjum sterkustu kjörnum sem
um getur, annars vegar Mulningsvélinni
þarna á undan og öllum þeim hópi, ég
er fæddur 1961 og þeir sem eru á undan
mér eins og Bjarni Guðmunds, Steindór
og Tobbi Guðmunds, þeir eru allir fædd-
ir 55, 56 og 57. Síðan er næsti kjami sem
kemur og ég spila með árgerð 1964, t.d.
Geir Sveins., Valdi Gríms., Kobbi og
Júlli Jónasar. og sú kynslóð. Ég er sem
sagt eini Valsarinn sem kem upp í hand-
boltanum í 7-8 ár og það var oft erfitt
hlutskipti. Loks kemur þessi þriðja sterka
kynslóð sem ég spilaði með allra síðast
í lok ferilsins til 1992, t.d. Ólafur Stef-
ánsson, Dagur Sigurðsson, Óskar Bjami
og Valgarð Thoroddsen. Ég náði þrem-
ur íslandsmeistaratitlum sem leikmað-
ur, tveimur áður en ég fór til Svíþjóð-
ar og einum eftir að ég kom heim. Síðan
varð ég formaður deildarinnar tveimur
ámm eftir að ég hætti að spila. Þá var
fyrst Þorbjöm Jensson þjálfari og síð-
ar Jón Kristjánsson sem ég hafði spilað
með undir lokin. Sem formaður varð ég
einnig þrisvar íslandsmeistari og þau ár
voru mjög skemmtileg. Við vomm ann-
ars vegar að berjast við hrikalega fjár-
hagsstöðu og hins vegar að ná frábæmm
íþróttalegum árangri þrátt fyrir 'að missa
reglulega stóran hluta liðsins í atvinnu-
mennsku. A þessum árum ríkti ótrúlegur
sigurvilji og sigurhefðin var sterk í okkar
hópi,“ segir Brynjar.
iírslitaleikur Vals og Grosswald-
stadt í Evrópukeppnmni stór stund
Brynjar segir að stærsti atburðurinn á
handboltaferlinum hafi verið úrslita-
leikur Evrópukeppninnar 1981 gegn
Grosswaldstdt sem þá var langbesta lið
Þýskalands. Leikurinn fór fram í Olymp-
íuhöllinni í Munchen fyrir framan 15.000
áhorfendur, sem ég held að enn í dag sé
met hjá íslensku liði. Við vomm einfald-
lega einu númeri of litlir að sögn Brynj-
ars. Um þennan leik má lesa í bókinni
Valur vœngjum þöndum. „Við vorum
komnir í þennan stóra úrslitaleik en við
vorum bara ekki nægilega reynslumiklir
og vorum eins og kettlingar í höndunum
á þeim. Við keyrðum eiginlega á rútu inn
í höllina, hún var svo stór - inn í kjall-
arann og þegar við gengum inn á völl-
inn, þá vomm við að spá í af hverju væri
svona ógeðslega bjart inni í höllinni,
en þá átti eftir að kveikja öll flóðljósin.
Við áttum í raun og veru aldrei mögu-
leika. Þeir voru einu númeri of stórir.
66
Valsblaðið 2007