Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1890, Qupperneq 85

83
ast með nokkrum orðum á kennarana, sem bæði eiga
að kenna í skólunum og stýra peim. pví miður álíta
margir þó rangt sje, að allir sem eru þolanlega læsir,
skrifandi og reiknandi geti verið kennarar, en því er
miður, að svo er ekki. Fyist og fremst eru það margir,
sem enga náttúru hafa til þessa starfa, hve vel sem
þeir eru að sjer, og á hinn hóginn þarf sjerstaka mennt-
un til að geta verið kennari. í öðrum löndum verða
allir, sern ætla að verða kennarar, fyrst að hafa notið
almennrar menntunar, þar næst að hafa gengið á
kennaraskóla, þar sem þeim er kennt bæði munnlega
og verklega, hvernig þeir eigi að kenna öðrum, og í
þriðja lagi verða þeir auðvitað stöðugt aðkynnast helztu
rituin, sem koma út árlega í kennslufræði og uppeldis-
fræði; því eins og það mundi þykja auinur prestur, sem
aldrei læsi neitt í guðfræði úr því, að hann liefði feng-
ið embætti, eða læknir sem aldrei læsi læknisfræði o. s.
frv., eins er það aumur kennari, sem ekki fylgir með
tímanum í kennslufræði. Hjer á landi eru kennararnir
þegar bezt lætur skólagengnir menn úr latínuskólanum,
og prestaskólanum, eða af realskólum, án þess að hafa
numið kennslufræði, nema það að prestlingar hafa lært
barnaspurningar í guðfræði, og sumir kennarar kunna
að hafa numið nokkuð af sjálfum sjer, sem þó er sjald-
gæft, því kjör kennaranna eru svo bág, að flestir hætta
eptir 1 eða 2 vetur, og það einmitt þegar reynslan er
farin að mennta þá. Nýir kennarar eru teknir í stað
þeirra og svo koll af kolli. Aðrir barnakennarar hjer
eru ómenntaðir menn, og er það sjaldan íyrirsjá að
þakka, þó margir þeirra kunni að gjöra talsvert gagn,
heldur hafa þeir af náttúrufari liaft kennara hæfileika.
Hvað mundu þá þessir menn hafa orðið, ef þeir hefði
notið n'ægilegrar menntunar, og hvað hafa skólarnir tap-
að við það? Einnig þessir menn hætta kennara störf-
6*