Fréttablaðið - 04.09.2010, Page 32

32 4. september 2010 LAUGARDAGUR
G
ylfi Þór Sigurðsson
fúlsaði við leikfanga-
bílum og plastbókum,
það var fótbolti sem
var límdur við hann
frá því hann fæddist.
Landsliðsmaðurinn var ekki fyrr
byrjaður að ganga en hann hóf að
sparka í bolta. Síðan þá var ekki
aftur snúið.
„Ég byrjaði að æfa um leið og ég
gat og vildi alltaf vera frammi. Það
var skemmtilegast að skora. Þegar
ég varð eldri fór ég á miðjuna og
hef verið þar síðan,“ segir
Gylfi sem æfði einnig
handbolta um stund með
Haukum auk þess sem
hann lék sér í golfi. „En
fótboltinn var alltaf í for-
gangi. Þetta var það eina
sem mig langaði til að
gera.“
Fótboltaáhuginn kemur
frá pabba hans og bróð-
ur en báðir hafa reynst
honum vel í gegnum árin
líkt og reyndar öll fjöl-
skyldan.
Bróðir Gylfa er Ólafur
Már Sigurðsson sem tók
litla bróður upp á arma
sína fljótlega. „Við feðg-
arnir höfum alltaf verið
mikið í boltanum. Pabbi
spilaði með FH og Hauk-
um sem og í 2. deild í Sví-
þjóð. Ég æfði upp í þriðja
flokk en sneri mér svo að
golfinu,“ segir Ólafur.
„Við eigum pabba mikið
að þakka. Ég æfði mig í
golfi í tíu tíma á dag og
svo æfði ég með Gylfa í
einn eða tvo tíma á dag.
Ég var með hann á auka-
æfingum þar sem við
fórum yfir boltatækni og
slíkt. Við æfðum í einn til
tvo tíma á dag alveg frá því hann
var sex ára og þar til hann flutti út.
Þetta var bara vinnan mín. Pabbi
gaf okkur þetta tækifæri, í staðinn
fyrir að vera í unglingavinnunni
að læra að verða latur,“ segir eldri
bróðirinn.
„Ég hef oft verið ansi þreyttur
á honum,“ segir Gylfi og brosir til
bróður síns. „En ég á honum gríð-
arlega mikið að þakka. Það var oft
sem ég nennti alls ekkert að fara út
og æfa mig meira. Ég er þar sem ég
er í dag út af honum,“ segir Gylfi.
FH - Breiðablik - England
Ólafur á því augljóslega mikið í upp-
eldi bróður síns. „Gylfi braut allt
sem hann gat brotið heima þegar
hann var lítill. En honum var aldrei
bannað að vera með bolta,“ segir
Ólafur kíminn. „Það er mikilvægt
að þjálfa þessa stráka almennilega,
og þjálfa þá rétt. Við vorum ekkert
bara í einhverjum útiæfingum. Við
vorum í tækni æfingum og þetta var
alltaf skemmtilegt. Eftir að hann
fór út hefur hann æft sig mikið
aukalega, hann mætir alltaf fyrst-
ur og fer síðastur af æfingasvæð-
inu. Maður græðir mikið á því.“
Gylfi fæddist inn í FH en fór
þaðan til Breiðabliks þegar hann
var þrettán ára. „Ég þurfti að færa
mig frá FH vegna aðstöðunnar. Yfir
veturinn æfðum við
bara í snjó og gervi-
grasið við Kaplakrika
var lélegt. Ég var allt-
af að drepast í hnján-
um. Í Breiðabliki gat
ég æft inni. Þetta var
bara eitthvað sem ég
þurfti að gera,“ segir
Gylfi.
Tveimur árum síðar,
nokkru fyrir sextán
ára afmælisdaginn,
ákvað hann að semja
við Reading á Eng-
landi. Þá voru liðin
fimm ár frá því að
Gylfi ákvað að hann
vildi verða atvinnu-
maður í knattspyrnu.
„Þegar ég var 10 ára
vissi ég hvað ég vildi
gera. Ég var byrjaður
að æfa mig fyrir skól-
ann á morgnana áður
en ég var fjórtán ára.
Þegar Reading kom
inn í myndina gat ég
ekki sagt nei og ég fór
út eftir 10. bekkinn,“
segir Gylfi.
Það gekk þó ekki
þrautalaust að finna
félag úti. Sem betur
fer hafði hann bróður
sinn með sér.
Stóri bróðir með myndavél
„Ég veit ekki hvað við pabbi tókum
upp marga leiki á myndböndum
með Gylfa,“ segir Ólafur. „Þeir eru
mörg hundruð. Við fórum svo heim
og sýndum honum þetta, sögðum
hvað hann mætti laga og reyndum
að auka leikskilning hans,“ segir
Ólafur.
„Síðan fór þetta að snúast um að
finna bestu tilþrifin og klippa þau
saman. Við settum þetta á disk og
Ólafur Garðarsson umboðsmaður
kom þessu til Reading. Við fengum
svo að fara út þar sem Gylfi æfði
með liðinu. Við borguðum fyrir
okkur sjálfir, flug og hótelgist-
ingu. Eftir fyrstu æfingaferðina
var ekki aftur snúið, Reading tók
við að borga fyrir Gylfa og hann fór
nokkrum sinnum út til liðsins áður
en hann skrifaði undir samninginn.
Hann fór líka til Everton og Preston
og fór meðal annars í æfingaferðir
með þeim liðum,“ segir Ólafur.
Ég vildi bara æfa, alltaf
Reading varð fyrir valinu og Gylfi
sér ekki eftir því. „Ég hafði engan
áhuga á að vera heima, fara í skóla
og æfa mig seinnipartinn. Ég dreif
mig bara út. Ég vildi bara æfa, allt-
af,“ segir Gylfi.
„Mér fannst það fínt. Mamma
og pabbi fluttu út með mér og við
bjuggum nálægt æfingasvæðinu.
Mamma sá um að elda og þvo af
mér en pabbi skutlaði mér á æfing-
ar og svona. Þetta var bara eins og
að búa heima,“ segir Gylfi.
„Það er mjög mikilvægt að vera
með fjölskylduna með sér til að
verða ekki einmana eða fá heim-
þrá,“ segir Gylfi.
Ævintýri í Þýskalandi
Næsti áfangastaður Gylfa er Þýska-
land. Forríkur Þjóðverji hefur
komið liðinu Hoffenheim upp um
fimm deildir á tíu árum og það
stefnir nú á að keppa um Evr-
ópusæti. Gylfi var keyptur þang-
að í sumar fyrir sjö milljónir
punda, tæplega 1.300 milljón-
ir íslenskra króna.
„Ég verð á hóteli fyrst, svo
útvegar félagið mér íbúð á
meðan ég finn mér stað til að
vera á til frambúðar,“ segir
Gylfi sem á kærustu. „Ég
þarf því ekkert alltaf að elda,“
segir hann glaðbeittur. „Ég fór
mikið út að borða úti í Englandi
af því ég var oft einfaldlega of
þreyttur til að elda. Ég er þó
nokkuð liðtækur í eldhúsinu,“
segir hann og brosir.
Áhugamál utan boltans eru
einhver en þó gefst lítill tími
til þeirra þegar sinna þarf fót-
bolta, kærustu, fjölskyldu og
vinum. „Ég reyni stundum að fara í
golf með strákunum,“ segir Gylfi.
Nýtt ævintýri bíður hans í Hoff-
enheim. „Deildin er gríðarlega
sterk, sú þriðja sterkasta í heimi.
Ég hlakka til að koma mér fyrir
og ég held að þessi deild henti mér
vel. Það er mikilvægt fyrir mig að
fara þangað áður en ég fer eitthvað
annað. Ég vona að ég hafi tekið
rétta ákvörðun, en ég þurfti á nýrri
áskorun að halda,“ segir Gylfi.
En hvað er svo
næst? Enska
úrvalsdeild-
in? „Eða sú
spænska,“
segir Gylfi
brosandi.
Aldrei bannað að vera með bolta
Gylfi Þór Sigurðsson hefur æft sig aukalega frá sex ára aldri undir dyggri handleiðslu bróður síns. Hann er nú atvinnumaður
hjá einu sterkasta liði Þýskalands eftir að hafa slegið í gegn í Englandi. Bræðurnir úr Hafnarfirðinum stunduðu þrotlausar
æfingar og borguðu sjálfir fyrir fyrstu skrefin á glæstum ferli Gylfa. Hjalti Þór Hreinsson hitti þá bræður að máli.
LANDSLIÐSMAÐURINN OG ÞJÁLFARINN Gylfi og Ólafur bregða á leik á hótelgangi, Gylfi sýndi kúnstir sínar en Ólafur gerði sitt
besta í að halda yngri bróður sínum frá sér. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Ólafur er einn eigenda Pro Golf
og skólastjóri golfskóla þess.
Hann flutti til Spánar þegar hann
var tvítugur og reyndi fyrir sér
sem atvinnukylfingur. Hann lék í
Evrópu í nokkur ár og kenndi Gylfa
frá unga aldri að munda kylfurnar.
„Gylfi kom með okkur pabba
á völlinn og byrjaði ungur. Hann
er með um 10 í forgjöf og það er
skömm að segja frá því að hann
vann mig í vor þegar við spiluðum
9 holur á Grafarholtsvelli saman.
Ég fór að æfa mig meira eftir það,“
sagði Ólafur léttur. Gylfi segist
aldrei hafa spilað jafn vel og þá,
hann spilaði á pari vallarins. „Óli
þarf ekkert að kenna mér lengur,
ég er orðinn svo góður,“ sagði
Gylfi og bræðurnir brostu.
Ólafur heimsótti Gylfa oft í
Englandi og spilaði
meðal annars
golf og það
er stefnan í
Þýskalandi
líka. „Einn
flottasti völlur
Evrópu er
þarna rétt
hjá,“ sagði
Ólafur og þá
sagði Gylfi:
„Þú veist að
gaurinn sem
á Hoffenheim
á þennan
golfvöll líka?
Hann á allt
þarna,“ og
Ólafur gat
ekki annað
en glott við
tönn.
Óli þarf ekki að kenna
mér neitt í golfinu
„Ég kláraði 10. bekk en þegar ég fór til Reading byrjaði ég að fara einu sinni
í viku í skóla þarna úti. Það var bara tímaeyðsla og ég hætti. Ég fór í fjarnám
í Verzlunarskóla Íslands og hef lokið nokkrum einingum þaðan. En ég hef
því miður enga þýsku lært. Ég sé eftir því núna,“ segir Gylfi en bróðir hans
kom færandi hendi þegar við hittumst og gaf honum kennslubók í þýsku
til að æfa sig. „Þetta tekur bara nokkra mánuði hjá mér, svo verð ég orðinn
góður,“ segir atvinnumaðurinn hjá Hoffenheim glaðbeittur.
Þýska 101 lærð og kennd
Við borg-
uðum fyrir
okkur sjálfir,
flug og hót-
elgistingu.
Eftir fyrstu
æfingaferð-
ina var ekki
aftur snúið,
Reading tók
við að borga
fyrir Gylfa.