Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 15

MORGUNN
113
Ég býst fyllilega við, að þetta sé í augum fleiri en mín-
um alls ekkert smámál. Ég veit aö í augum margrar móð-
urinnar er þetta stórmál, og fyrir því væri það þess vert
að við tækjum það til íhugunar. Þið megið ekki, tilheyr-
endur mínir, ætla að ég haldi, að ég sé sá fyrsti, sem um
þetta hugsar. Það, sem ég vildi gera í kvöld, er að eins að
segja ykkur frá nokkrum atvikum, sem mér finnst benda
í þá átt að allt, sem á þessu sviði er byrjað að þroskast,
haldi áfram að þroskast, aiveg eins þó að tengslum þess
við efnisheiminn sé slitið. En væri þetta rétt, fer þá ekki
að verða svolítið athyglisvert að rjúfa þessi tengsl vilj-
andi eða vitandi vits? Mun það ekki geta haft alvarlegri
afleiðingar en okkur grunar? En út í það verður ekki far-
ið í þetta sinn.
Dag nokkurn hringdi kona ein til mín og spurði, hvort
ég gæti litið inn til sín í dag. Ég fann á samtalinu, að
henni var þetta nokkurt áhugamál, svo að ég lofaði að
gera það. Kona þessi var ekkja. Mann hennar hafði ég
þekkt mjög vel, en hana þekkti ég lítið, og heimili þeirra
þekkti ég ekki heldur. Ég vissi að nokkru eftir lát manns-
ins hafði hún misst stálpaðan son þeirra hjóna, og vissi
að sá missir hafði orðið henni þungur ábætir ofan á missi
mannsins.
Er ég var kominn inn til hennar og við höfðum lítið eitt
rætt saman, segir hún mér, að tilefni þess að hún óskaði
að tala við mig sé það, að í dag sé afmælisdagur drengs-
ins síns, og sig hafi langað mikið til að vita, hvort ég yrði
nokkurs var inni hjá sér.
Um leið og ég kom inn, varð ég var við mann hennar og
dreng, og segi ég henni frá því. Um lýsingu eða annað var
ekki að tala, þar sem ég þekkti manninn og drenginn, eins
og áður er sagt.
„En það er annar drengur með manninum, og hann er
næstum því líkari honum en þessi, sem á afmælið. Hann
er ákaflega sviphreinn og bjartur yfirlitum. Hann er að
eins stærri og lítur út fyrir að vera eitthvað eldri en hinn“.